Page 120 - Webbook_ned_01
P. 120
Daarom besloot ik een beroep te doen op mijn geweten .
Toen de situatie die dag luidruchtiger werd , verzamelde de tennisclub zi
ch op het managementkantoor en besloot te beslissen over een nieuwe m
anager .
Ik heb bewust niet toegestaan dat mensen uit mijn omgeving naar buiten
kwamen . En toen ging ik stemmen .
Slechts één persoon ging de tijd vooruit .
Vervolgens kwamen er van de ongeveer 120 mensen slechts ongeveer
40 .
Uiteraard was de coach erg enthousiast .
Nu is het slechts een kwestie van tijd voordat we winnen, en iedereen is
zijn eigen persoon , dus ze kunnen natuurlijk niet anders dan opgewonde
n zijn ... .
Dus: “Laten we dan snel stemmen !” Te doen ....
De persoon die binnenkwam nadat hij van tevoren met mij had gesproken
, zei iets .
“ Vandaag is de dag dat we de persoon kiezen die onze tennisbaan gaat
beheren . Laten we naar elke persoon afzonderlijk luisteren en dan beslis
sen .” Iedereen zei dat het goed was .
Hij sprak als eerste .
“ Ik zal er zorgvuldig mee omgaan .” Genaamd ,,,
Na zijn opmerkingen was het tijd voor mij om weer te praten .
Ik moest alles riskeren voor dit ene spel .
Ik stond op en sprak eerlijk .
“ Leden , heeft iemand vandaag mijn oproep beantwoord ?” Natuurlijk
was er niemand .
Omdat iedereen er was , had ik geen andere keus dan gewoon het telefoo
ntje van die vriend te beantwoorden ... .
Hij vroeg mij mijn hand op te steken . Er was niemand die het optilde .
“ Als ik dan stem, verlies ik zeker, toch ?” Toen ik dat zei, raakte ik in
de war .
Dus ik heb eerlijk gezegd waar ik me zorgen over maakte .
“ Ik heb mijn mensen opgeroepen om te stemmen, en als ik zou winnen,
zou ik jullie verliezen , en als ik zou verliezen, zou ik het recht verliezen
om de tennisbaan te beheren , dus na veel wikken en wegen kwam ik er
gewoon uit .” Genaamd .
“ Ik vond dat mensen die elkaar altijd op de tennisbaan zien, vanwege d
eze relatie niet moeten sporten terwijl ze elkaar fronsend aankijken . Ik k
wam vandaag alleen naar buiten , en gedurende die tijd viel deze vriend
me op de een of andere manier lastig . Misschien heb je dit soort verhale
QR n wel eens gehoord . Als je naar ieders uitdrukkingen kijkt , lijkt het also
f iedereen verenigd is nadat hij dat van hem heeft gehoord .”
120