Page 71 - Webbook_ned_01

honden leven

‘Vooral de honden
vinden het leuk.

Goed volgen .’

Mijn hond en ik hebben een 5 -voudige relatie .

De eerste was toen ik in Jugong Apartment in het Jamsil 3- complex
woonde en de Rose of Sharon-tennisbaan exploiteerde .
Die dag was ik vroeg klaar met werken, kwam thuis, las een boek en gin
g laat in de avond de deur uit om iets te kopen , toen ik op een donkere

plek naast het appartement het geluid hoorde van een hond die zeurde .
Toen ik daarheen ging, zag ik dat een hond stervende was .
Het was toen zo koud dat ik met een dikke jas naar buiten ging .
Toen ik de hond aanraakte, was het koud alsof hij er al enkele uren was .
' Tsk tsk .... Wat was het koud ... '

had het gevoel dat ik dood zou vriezen als ik het zo zou laten , dus trok i
k snel mijn jas uit en wikkelde mezelf erin .
En ik had gewoon het gevoel dat ik mijn leven moest redden, dus pakte i
k mijn hond op en ging naar het dierenziekenhuis .

Het was al laat op de avond, dus het was niet gemakkelijk te vinden .
Na zoeken en zoeken vond ik eindelijk een dierenziekenhuis bij de ingan
g van de districtsmarkt .

Van wat ik me nu herinner, denk ik dat de naam waarschijnlijk Dongdo A
nimal Hospital was .

Ik vroeg daar om behandeling voor de hond en toen ik de volgende dag t
erugging, was de hond al dood .
De dierenarts zei: “De hond heeft een vreemd medicijn ingenomen en h
et was te laat om hem te redden .” Hij zei .

Ik vertelde hem het hele verhaal en vroeg of hij mij eerder had moeten t
erugbrengen toen ik het medicijn innam .
" Meneer, terwijl ik in een dierenziekenhuis werkte, heb ik nog nooit iem
and zoals u een taxi zien nemen en 's avonds laat naar de locatie van het
ziekenhuis vragen , terwijl hij zei dat ze de hond van iemand anders

zouden redden, niet die van hemzelf ." Hij zei : “Als arts die dieren redt
, ben ik dankbaar . ”

Ik vroeg hem nog steeds om de behandeling te betalen , maar hij weiger QR

de botweg en zei nee .

71