Page 53 - Webbook_pol_01
P. 53
Dzięki temu mogłem dalej grać w piłkę nożną .
Właśnie za to byłem wdzięczny .
Zawsze byłem wdzięczny, że mogę dalej grać w piłkę nożną .
Ponieważ piłka nożna była wówczas wszystkim w moim życiu .
lub nie chciałem myśleć o życiu bez piłki nożnej .
„Klubpiłkarskirozwiązany”
Jednak w połowie drugiego roku drużyna piłkarska nagle się rozpadła .
Powodem była sytuacja finansowa szkół wiejskich .
Od tego dnia zacząłem wędrować .
Jedyną rzeczą, w którą gram od podstawówki do teraz, jest piłka nożna .
Ponieważ nie mogłem grać w piłkę nożną , po prostu nie wiedziałem, co robić .
Kiedy weszłam na zajęcia, nie nadążałam za postępami zajęć .
Aby się uczyć, trzeba posiadać pewien zasób wiedzy .
Ponieważ ćwiczyłem, nie wiedziałem nic , nawet tabliczki mnożenia i ortografii .
Zatem dla mnie zajęcia w szkole były po prostu „czasem na sen ” .
„To, co uczyniło mnie wyjątkowo dobrym w piłce nożnej, to wysiłek i wytrwałoś
ć, a nie talent ”.
„ Inni po prostu grali w piłkę nożną , ale ja grałem z ogniem w sercu ”.
„ Inni po prostu grali , a ja uciekłem, by ratować życie ”.
że prawdopodobnie wyprzedzam ich pod względem mentalności .
„Może to dlatego, że żyłem z ogniem w sercu ”.
„Wędrówkai odpoczynek”
Jednak klub piłkarski został ostatecznie rozwiązany z powodu problemów finansowy
ch . Niebo jest żółte , mój umysł jest szary . Dotarło dno .
Nie mogłem już grać w piłkę nożną, co kochałem .
Wyszedłem ze szkoły i błąkałem się bez celu ,,,,
Wspomnienia zanurzenia stóp w czystej wodzie pawilonu Geumseonjeong u podnóża gó
QR
ry Sobaeksan w Punggi … .
53
