Page 403 - ESSAY THAI 1st
P. 403
ู
่
ตอนนั้น คุณยำยที่อยูข้ำงๆ ฉันเบะลิ้นและร้สึกประหลำด ใจ
็
มันดูเหมือนเปนคนที่ยังไม่ บรรลุนติภำวะ ขณะนั้นมีเพื่อนอีกคน มำ
ิ
และเมื่อฉันเล่ำเรื่องนั้น เพื่อนของฉันกเบะลิ้นแล้วพูด ว่ำ
็
“ เพื่อน คุณ อำยุ 81 ปี คุณจะย้ำยภูเขำลูกนั้นได้อย่ำงไร ?”
ชำยชรำคนน้ พูดขณะ
ี
“ ใช่ คุณอำจจะพูดถูก และ คุณยำยของคุณอำจจะพูดถูก ..”
ั
่
ี
็
่
“ แต่ฟงนะ ภูเขำนั้นเปนทรัพย์สินของปูของปูของฉัน แต่ หลำนชำยของฉันตกลง ตอนน้ ฉัน เข้ำใจ แล้ว ว่ำหลำนชำยของฉันตกลง แล้ว
และตอนน้ฉันสอนเขำแล้ว แต่ ตอนน้ยังไม่เพียงพอ ฉัน ไม่สำมำรถท ำให้เกิดแผ่นดินถล่มด้วยซ ้ำ แต่ น “ถ้ำฉันท ำเช่นน้ต่อไปเมื่อหลำน
ี
ี
ี
ี่
ของฉันโตขึ้น ”
่
ี
“ ถ้ำ หลำนชำยและหลำนชำยของหลำนชำย ยังคง เคลื่อน ย้ำย มัน ต่อ ไป วันหนึ่งภูเขำลูกน้ จะ อยูใต้น ้ำห่ำง ออกไป 100 กม . ” มัน
เสร็จแล้ว .
ิ
ด้วยควำมกลัวควำมตั้งใจแน่วแน่ของหญงชรำผู้น้ เหล่ำทวยเทพจึงรวมตัวกันบนภูเขำจึงรวมตัวกัน ,,,
ี
80 ปคน น้ ย้ำยภูเขำเพรำะกลัวเจตจ ำนงของตัว เอง
ี
ี
ี
ผู้ ที่มีนำมสกุลอูคืออูกงอ ซำน '
๋
ี
่
คืออูกงอีสำนครับ และอย่ำงที่ผมบอกไปน้ ,,,,
ี
ตอนน้ฉันก ำลังพูดถึงจิตวิญญำณแห่งควำม เข้ำใจ
ี
กล่ำวอีกนัยหนึ่ง ตำม ' จิตวิญญำณแห่งควำมเข้ำใจ ' สถำนที่น้เรียกว่ำ
ู
่
อำจดูเปนเรื่องเล็กน้อยและไร้รสชำติที่จะสร้ำงกลุมผู้น ำและทิ้งชีวิตไว้ที่น แต่ฉันไม่ร้ ,,,,
ี่
็
่
ั
ุ
ั
็
ี
้
็
ที่ห้าซึ่งเปน คนสดท้ายในจิตวิญญาณของโอซอง ที่พูดวา ' ฉนเปนคนที่เตรยมพรอมส าหรบอนาคต ' คือ ' โอซอง ' และ
ึ
ั
ั
ุ
หมายเลขหน่งของบคคลน้นคอปู ่ ของ ฉน
ื
่
ฉันชื่อ ค วอน โอ ซอก อำยุ 2 ขวบ และ ฉันก ำลังมอบให้คนที่อำยุ 3 ขวบ หำกคุณเข้ำสูวัย 4 ขวบ ณ จุดใดเวลำหนึ่ง Jeonggyeo
ngsamunjongjiyang ซึ่งใช้จิตวิญญำณแห่งธรรมชำติทั้งห้ำได้ถูกสร้ำงขึ้น ... ..
สันติภำพของมนุษย์โลกและเศรษฐกจโลกและทุกสิ่งอย่ำงดีทั้งกำรเมือง เศรษฐกจ สังคม วัฒนธรรม และ ศำสนำ จะออกมำจำกเกำหลี
ิ
ิ
และโลกทั้งโลกจะกลำยเปนเหมือนเลือดที่ไหลผ่ำนร่ำงกำยของเรำ ได้ อย่ำง รำบรื่น . ฉันหวังว่ำคุณจะมีควำมสุข และ มีควำม สุข
็
็
ั
'ฉนเปนคนที่เตรยมพรอมส าหรบอนาคต ! '
ี
ั
้
QR
403
