Page 56 - ESSAY THAI 02
P. 56
ู
ื่
่
ิ
ผู้ที่อยูในต ำแหน่งสูงใช้ประโยชน์จำกต ำแหน่งของตนเพอเอำเงินแล้วร้สึกเขนอำย
คุณโดน ,,,,,,
็
ู
ื
ทั้งหมดน้ถอเปนกำรกระท ำที่โง่เขลำที่ท ำไปเพรำะไม่ร้คุณค่ำของ เกยรติยศ
ี
ี
็
ิ
“ เมื่อคนตำยกจะทิ้งชื่อไว้ และเมื่อเสือตำยกจะทิ้งผวหนังของมัน ”
็
“ ชีวิตนั้นสั้น ศิลปะนั้นยืนยำว ”
่
่
่
“ ชีวิตไม่ได้ขึ้นอยูกับว่ำคุณมีชีวิตอยูนำนแค่ไหน แต่ขึ้นอยูกับว่ำคุณใช้ชีวิตอย่ำงไร
“คุณภำพของสิ่งที่คุณท ำมีควำมส ำคัญมำกกว่ำ ”
“ ขอให้เรำรักและให้อภัยกันและอยูด้วยกัน หำกคุณขอชุดนอก เรำกจะถอดชุดชั้นในของคุณด้วย ”
็
่
ถ้ำเรำบอกว่ำไปเปดกันเถอะ ใช้ชีวิตของเรำด้วยควำมคิดที่จะเดินทำงสิบไมล์ด้วยกัน ”
็
“ ไม่มีอะไรที่คุณสำมำรถพรำกไปจำกชีวิต ได้ “คุณมำตัวเปล่ำและคุณก็ตัวเปล่ำ ”
ี
็
ุ
ุ
ี
ี
็
ี
ี
ุ
“ จงมีควำมสุขในวัน น้ ออกจำกงำนพร่งน้เปน พร่งน้ “วันน้เปนของฉัน พร่งน้ ไม่ใช่ของฉัน ”
ี
“ ช่วงเวลำน้เปนเวลำที่ส ำคัญที่สุด และ ผู้คนที่คุณพบตอนน้คือคนที่ส ำคัญที่สุด ”
ี
็
… .
… .
ฉันใช้ชีวิตวัยเด็กโดยไม่มีใครพูดอะไร เลย
ี
็
ฉันอุทิศทั้งชีวิตให้กับองค์กรที่เรียกว่ำสมำคมผู้สอนกฬำแห่งเกำหลี ซึ่งเปนองค์กรของผู้สอนกฬำ
ี
ฉันให้มัน ทั้งหมด
็
ี
็
ผมเปนนักกฬำ และ ใช้ชีวิตทั้งชีวิตเปนนักกฬำด้อยโอกำส ,,,
ี
ี
ไม่ใช่เรื่องเกนจริงที่จะบอกว่ำฉันได้อุทิศชีวิตเพื่อให้แน่ใจว่ำไม่มีนักกฬำที่โชคร้ำยเช่น ฉัน
ิ
ุ
ฉันใช้ เวลำช่วงวัยร่น ไปท ำงำนเวลำ 6.00 น. เพื่อ องค์กร น้ ี
ฉัน ใช้เวลำ 30 ปี ออกจำกงำนเวลำ 22.00 น.
30 ปแล้ว ที่ฉันจ่ำย ค่ำเช่ำส ำนักงำน ค่ำ จัดงำน เงินเดือนพนักงำน และค่ำใช้จ่ำยอื่นๆ ทั้งหมดด้วยเงินของตัวเองโดยไม่ ได้ รับควำม
ี
ช่วยเหลือจำกใคร เลย
QR
56
