Page 6 - ESSAY THAI 02
P. 6
ั
ฉันชอบผู้คน สนุกกับกำรพบปะสังสรรค์ และพยำยำมแบ่งปนผล ประโยชน์
ี่
ฉันมีควำมกังวลเกยวกับชีวิตของประเทศและ ประชำชน
ิ
หำกมีเรื่องร้ำยหรือเรื่องยุงยำกเกด ขึ้น
่
ี
นอกจำกน้ แม้ว่ำคุณจะเห็นใครบำงคนกระท ำกำรที่ขัดต่อสถำนกำรณ์ กตำม
็
ู
ฉันไม่สำมำรถแสร้งท ำเปนไม่ร้ ได้
็
่
็
็
เพรำะอะไร ... พวก เรำทุกคนกเปนคนเกำหลี ,,,, อยูด้วยกัน เรำ ต้องมำรวมตัวกัน ,,,
ฉันต้องตื่นตัว ,,,
ี
ด้วยวิธน้เรำจะไม่ท ำผิดพลำดในกำรสูญเสียประเทศของเรำอีกต่อไป ... .
ี
ค ำสอนของปูของฉันยังคงแวบเข้ำมำในจิตใจของฉัน !
่
ิ
ั
่
ื
ื
ฉนจะว่ง เพ่อคนยากจน เปลอยเปลา และ หิวโหย
ี
ั
ฉนจะเปน คนที่เตรยมประเทศและโลกของเราให้พรอมส าหรบอนาคต
้
ั
็
อยูในความฝน !!!
่
ั
่
่
ั
ี
ั
วนน้ฉนจะท าทกอยางตราบใดที่ทกคนสามารถอยูรวมกนได้ดี !
ั
ุ
่
ุ
QR
6
