Page 110 - ESSAY THAI 3rd
P. 110
คือ 10% ของจ ำนวนเงินที่ทุกคนใช้ไป ได้รับกำรบันทึก ไว้
็
10% ได้ รับกำรจัดกำรเปนส่วนลด
ั
ิ
10% จะแจกจ่ำยให้กับผู้รับสิทธ์แฟรนไชส์ พนักงำน ขำย และ บริษทต่ำงๆ ตำมระดับควำมพยำยำมและต ำแหน่งที่พวกเขำได้
ท ำ
มันอนุญำตให้แบ่งผลก ำไรเท่ำๆ กันตำม ระดับ
ี่
็
นเปนสหกรณ์แห่งแรกของเกำหลี และมีกำรจัดซื้อ และ กำรจัดจ ำหน่ำย ร่วมกัน
ั
ั
มันเปนประโยชน์ ของ 'กำรแบ่งปนและ แบ่งปน '
็
ี่
ิ
ตอนนั้นพอพูดถึงผลประโยชน์ร่วมกันว่ำ “นคือ คอมมิวนสต์ เหรอ ?” ท ำ
มีหลำยคนที่พูดประชดว่ำ “ธุรกจนั้นไม่มีวันประสบควำมส ำเร็จ ” มีผู้คนจ ำนวนไม่ น้อย
ิ
ี
อย่ำงไรกตำม ฉันเชื่ออย่ำงชัดเจนว่ำธุรกจน้เปนธุรกจที่สำมำรถด ำเนินธุรกิจได้ และจำกกำรแบ่งปน ฉันได้แสดงควำมรักต่อ
ิ
็
ิ
็
ั
แฟรนไชส์ มำกกว่ำ 6,000 รำย ผู้บริโภค มำกกว่ำ 130,000 รำย และ นักลงทุน 1,034 รำย
แต่ฉันต้องจ่ำยในรำคำที่สูง มำก
ี
ตอนน้ทุกคนเข้ำใจดีแล้ว แต่ในขณะนั้น ควำมเข้ำใจยังขำด อยู ่
ฉันเกลียดคนที่ใจร้อนเพรำะธุรกจของพวกเขำล่ำช้ำ
ิ
ฉันต้องผ่ำนวันที่ เจ็บปวด
็
เนองจำกเปนแห่งแรกในโลก ไม่มีกำรตระหนักร้ทำงสังคม และ ไม่มีกำรสร้ำงวัฒนธรรม
ู
ื่
กำรสร้ำงวัฒนธรรมใหม่และท ำให้ผู้คนเข้ำใจสถำนกำรณ์มีควำมส ำคัญแค่ไหน?
ฉันเรียนร้ได้ดีมำกว่ำมันเปนงำนที่ ยำก
็
ู
แต่มันไม่สำมำรถจบเพียงแค่ น้ ี
็
แม้ว่ำร่ำงกำยของฉันจะพังทลำย แม้ว่ำ ฉันจะไม่ประสบควำมส ำเร็จกตำม
ว่ำ ลูกหลำนของฉันจะประสบควำมส ำเร็จในธุรกิจน้ ี
ุ
ประเทศของเรำ จะกลำยเปน G1 และเกำหลีจะกลำยเปน ประเทศ ที่เจริญร่งเรืองมำกที่สุดในโลก เพื่อที่จะท ำงำนที่ม ี
็
็
ั
ี
ควำมหมำยเช่น น้ ฉันตัดสินใจเสี่ยงชีวิตในฐำนะหัวหน้ำของบริษท
่
่
ตรำบเท่ำที่ควำมหมำยของฉันชัดเจนและควำมตั้งใจของฉันยังอยูที่นัน แม้ว่ำจะมีอุปสรรคและอุปสรรค
ิ
ธุรกจไม่สำมำรถหยุด ได้
็
่
่
ิ
จนกวาผูพพากษาในศาลจะตัดสนผดวาเปนธรกจที่ไมแสวงหาผลก าไร
้
ิ
่
ุ
ิ
ิ
ิ
ด าเนนธรกิจต่อ ไป
ุ
QR
110
