Page 116 - ESSAY THAI 3rd
P. 116
ิ่
ดังนั้น หำกมีคนบอกว่ำฉันจะเพมมัน ฉันตัดสินใจให้ เบี้ยเลี้ยง 10% แก่ผู้ที่แนะน ำเท่ำนั้น ไม่ใช่ส ำหรับ ระดับ ที่ สอง
ิ
ี
ในกรณนั้นว่ำ กันว่ำต้อง แจ้ง เสียเปรียบให้ผู้ประกอบธุรกจทรำบล่วงหน้ำ หำกไม่กระท ำ ผู้ที่เกยวข้องจะเสียหำยหำกไม่กระท ำ
ี่
ิ
โดยระบุว่ำ ' แจ้ง เสียเปรียบ ล่วงหน้ำ ถึงผู้ประกอบธุรกจ ' ท ำโดยคนตรงกลำง คุณต้องท ำ .
ิ
็
ิ
ดังนั้นเรำจึงสร้ำงสิ่งที่เรียกว่ำข้อบังคับทำงธุรกจ ซึ่ง เปนกฎเกณฑ์ที่ผู้ที่จดทะเบียนธุรกจต้องปฏิบัติ ตำม
อย่ำ โฆษณำ เกนจริง
ิ
นอกจำกน้ จะต้องอ่ำน ' ประกำศข้อเสียเปรียบ ทำง ธุรกจล่วงหน้ำ '
ิ
ี
และว่ำกันว่ำคนไม่ท ำงำนไม่ควร กน
ิ
เขำพูดว่ำ "นี่คือ เครื่องจักรที่ผลิตและขำย ขนมปงอังโกะ " ดังนั้น คุณต้องท ำงำนหนักเพื่ออบและขำย ขนมปงอังโก ด้วย เครื่อง
ั
ั
ั
ท ำ ขนมปงอังโก ถ้ำคุณไม่อบ ขนมปงอัง โกะ คุณจะไม่ท ำก ำไรใดๆ หำกคุณมัวแต่นังมองเครื่องอยู ดังนั้นผู้ที่ต้องกำรใช้สมอง
่
่
ั
เพียงอย่ำงเดียวไม่ควรมำ แต่ผู้ที่เหงื่อออกด้วยกันควรมำ ” โดยรวม เรื่องรำว น้ไว้ในกฎเกณฑ์ทำงธุรกจ
ิ
ี
ี
โดยจัดให้ม ' ข้อเสียและแจ้งให้ผู้ประกอบกำรทรำบ ล่วงหน้ำ '
ด้วยกำรท ำเช่นน้ ฉันเริ่มต้นธุรกจและเพิ่มจ ำนวนผู้คนขึ้น 10,000 คน
ิ
ี
่
ี
ในบรรดำคน 20,000 คนเหล่ำน้ มีผู้ยุยงที่ชัวร้ำยหลำยคนปรำกฏตัว ขึ้น
พวก เขำมีสี่คนที่ท ำธุระมำกที่สุด
่
ี
่
คนสองคน คือ มิสเตอร์ลิม และ มิสเตอร์ชอย ก่อตั้งกลุมขึ้น และ อีกกลุมหนึ่งมมิสเตอร์ชอย และอีกคนหนึ่ง มิสเตอร์ลิม เรำ สี่
คน เคลื่อนไหวร่วมกันโดยมีฉันเปนศูนย์กลำงเสมอ แต่ วันหนึ่ง สองใน เรำแตกแยกกันกลำยเปน ศัตร ู
็
็
ผู้คนเริ่มออกไปเที่ยวแยกกัน และสิ่งต่ำงๆ กเริ่มยุง วุนวำย
็
่
่
็
ี
็
ท่ำมกลำงเหตุกำรณ์ทั้งหมดน้ มีคนคนหนึ่งออกมำ ซึ่งเปนฝำยเดียวกับ CEO และหัวหน้ำแผนก และในนั้นเขำกได้เข้ำกับ
่
็
็
ั
คนร้ำยได้ และกมีผู้ก ำกับคนหนึ่งเข้ำมำและท ำกำรสอบสวน ไม่มีกำรติดสินบนจริงๆ และ บริษทกพังทลำยอย่ำง แท้จริง
QR
116
