Page 227 - ESSAY THAI 3rd
P. 227

ื
               และสิ่งที่ฉันได้รับจำกควำมคิดแบบทหำรขำวก็คือกำรประชุมผู้ถอหุ้น บน เรือ
               กำรบริจำคครั้งนั้น มีจ ำนวนมหำศำล ทั้ง ที่ดิน อำคำร สำขำทัวประเทศ ระบบ และ ศูนย์ โลจิสติกส์ 80,000 แห่ง
                                                      ่
                       ี
                                 ื่
               แต่ทั้งหมดน้ไม่ใช่ของ ฉัน เนองจำกมันถูกสร้ำงขึ้นเพื่อคนที่ต้องกำรควำมช่วยเหลือ ฉัน คิดว่ำมันถูกต้องที่จะคืนให้กับพวก เขำ
               ชีวิตดูเหมือนยำวนำน แต่ดูเหมือนว่ำจะผ่ำนไปเร็ว มำก

                                                                                ๊
                                                             ี
                                                      ่
               หลำนชำยเกดภำยใต้ชื่อปูของเขำ ใช้ชีวิตทั้งชีวิตตำม ค ำ ที่ ปูของเขำ เขยน ด้วยหมึกบนกระดำษตีนตุกแก ซึ่งเรียกว่ำ โอซอง
                       ิ
                               ่
               ซิน และ ชองกยองซำมุนจงจิยัง และ เขำไม่เคยเบี่ยงเบนไปจำกสิ่ง นั้น
                                                                    ิ
               ฉันมีส่วนร่วมในขบวนกำรอนุรักษ์ธรรมชำติมำนำนกว่ำ 30 ปี และได้มีส่วนร่วมในกจกรรมอนุรักษ์ธรรมชำติส ำหรับภูเขำหลำย
                                                                                              ็
                   ่
               แห่งทัวประเทศ เช่น กำร อนุรักษ์ แม่น ้ำ ฮัน ภูเขำ Dobongsan และ ภูเขำ Suraksan ฉัน ยังได้ท ำงำนเปน
               ประธำนของ องค์กรมำกมำยรวมถึง 5 องค์กรและเรียนร้วิธกำรอยูร่วมกันผ่ำน พวก เขำ
                                                         ่
                                                    ี
                                                  ู
                                                                          ิ
                       ู
                                                                                      ็
                        ี่
               ฉัน ได้เรียนร้เกยวกับคุณลักษณะของผู้ผลิต ผู้ ขำย และ ผู้บริโภค และ ค้นพบแนวคิดทำงธุรกจของ ผู้บริโภคที่ เปนผู้บริโภค ซึ่ง
                                ิ
                                                         ่
               ได้แก่ ผู้บริโภคที่มีประสิทธผล ผู้ บริโภค ในกำรขำย และ ผู้บริโภคทัวไป
                ั
               ปจจุบัน เรียก ว่ำ STO
                                  ี
               กล่ำวอีกนัยหนึ่ง เทคโนโลยีน้  ได้รับกำรพัฒนำใน  ปี  1995  เพื่อแบ่งปน  ผล  ก ำไรเท่ำนั้น  โดยไม่ต้องมส่วนร่วมในกำรบริหำร
                                                                                 ี
                                                            ั
               จัดกำร
                                    ื
               ยังไม่มีระบบ ที่เรียกว่ำ ‘ ระบบผู้ถอหุ้นส่วนน้อย ’
                   ู
                     ี่
               ฉันไม่ร้เกยวกับสหกรณ์ด้วย ซ ้ำ
                   ่
               ในหมูพวกเขำ ฉันสร้ำงระบบสหกรณ์และผู้ถอหุ้นส่วน น้อย
                                           ื
               นอกจำกน้ เรำยังพัฒนำวิธกำรด ำเนนธุรกจ โดย เกี่ยวข้องกับผลก ำไรจำกกำรด ำเนินงำนเท่ำนั้น เช่น หน่วยงำน ผู้ จัดจ ำหน่ำย
                                      ิ
                                ี
                      ี
                                         ิ
                            ี่
                                   ่
               และ สำขำ โดยไม่เกยวข้องกับฝำยบริหำร เช่น STO
               ท่ำมกลำงเหตุกำรณ์ทั้งหมดน้  ฉันด ำเนนกำรปกครองด้วยร่ำงกำยของฉันเอง  แม้ว่ำฉันจะไม่เคยใช้  ควำมสัมพันธ์ในโรงเรียน
                                        ิ
                                  ี
               ควำม สัมพันธ์ระดับภูมิภำค หรือ ควำมสัมพันธ์ทำงสำยเลือด กตำม
                                                       ็
















                                                                                                      QR




                                                     227
   222   223   224   225   226   227   228