Page 23 - ESSAY THAI 4nd
P. 23

็
                                                                     ี
                                                                                ี
        อย่ำงไรกตำม  ฉันไม่ได้เริ่มต้นด้วยเงิน  และ  ฉันท ำงำนทั้งกลำงวันและกลำงคืนเพื่อพัฒนำสิ่งน้  เพื่อ  สร้ำงสิ่งน้โดยไม่ต้องใช้เงิน  และ
                                                               ี
        บริจำคให้กับคนร่นต่อไปเพื่อมีชีวิตที่เจ๋งและภำคภูมิใจ  จริงๆ  เรำพัฒนำ  เทคโนโลยีน้ด้วยควำมหวังว่ำมันจะกลำยเปนทรัพย์สินอันมีค่ำ
                   ุ
                                                                                   ็
        ส ำหรับทุกคนในร่นต่อไป  และ  สถำนที่ที่ได้รับกำรพัฒนำคือเมืองเซินเจิ้นและ  เมืองเวยไห่  และ  ภำพถ่ำยเหล่ำน้แสดงให้เห็น
                   ุ
                                                                                       ี
                                                ิ
                                           ่
        ห้องปฏิบัติกำรของเรำและนักวิจัยคนอื่นๆ ที่ท ำงำนอยูในเซินเจ้ น ผู้ คน จ ำนวนมำกท ำงำน ไม่ใช่ที่บ้ำน แต่ในต่ำงประเทศ ในต่ำงแดน
                                                                  ี
        โดย ไม่ได้พูดภำษำ และ พวกเขำยังจ้ำงคนจำกประเทศจีนมำท ำงำน เสื้อผ้ำของพวกเขำเปยกโชกไป ด้วย เลือด หยำดเหงื่อ และน ้ำตำ
                                ี
                              ั
        มันเหมือนสระ เลือด ฉันก่อตั้งบริษทน้ขึ้นมำผ่ำนช่วงเวลำที่ยำกล ำบำกและเจ็บปวด และก ำลังก้ำวไปข้ำงหน้ำ ด้วย
                    ี
                            ่
                  ั
                                       ่
                              ่
        ฉันหวังว่ำบริษทน้จะน ำควำมมังคังมำกมำยมำสูเกำหลีใน  อนำคต  นี่คือภำพของผู้บริหำรและ  พนักงำน  ที่ท ำงำนในต่ำงประเทศใน
                                                   ี
                                                                                     ็
        สถำบันวิจัยในต่ำงประเทศ เพื่อ สร้ำงสรรค์อำหำรเกำหลี แม้ตอนน้เมื่อฉันดูมัน หัวใจของฉันก็ปวดร้ำวและเลือดของฉันก เดือด ฉันไปที่
                                              ิ
                 ุ
            ิ
        ออฟฟศตอนร่งสำง และกลับมำหลัง เที่ยง คืน ฉันไปออฟฟศตอน 4 หรือ 5 โมงเช้ำ ท ำงำนทั้งวัน และ เมื่อ ฉัน กลับ บ้ำนหลัง 22.00 น .
        ฉันกร้สึกเหนอย และ สักวันหนึ่ง
           ็
            ู
                 ื่
        ด้วยเหตุน้  ฉัน  หวังว่ำหลำยๆ  คนจะมีควำมสุขด้วยเหตุน้  ฉัน  จึง  หลับตำด้วยควำมเหนอยล้ำและท ำงำนหนักเพออนำคตของเกำหลีใน
                                                                                ื่
                                             ี
                                                                 ื่
               ี
        ขณะที่ฉันกลับบ้ำนตอนดึกในต่ำงประเทศที่ฉันไม่เข้ำใจ  ภำษำ  .  ฉันหวังว่ำควำมพยำยำมและควำมทุมเทเหล่ำน้จะกลำยเปนทรัพย์สิน
                                                                          ่
                                                                                 ี
                                                                                        ็
        ของสำธำรณรัฐ  เกำหลี  นันคือควำมหวังของฉัน  และ  เมื่อฉันท ำงำนกับเจ้ำหน้ำที่  รัฐมนตรีและเจ้ำหน้ำที่ด้ำนเทคนคจ ำนวนมำกจำก
                          ่
                                                                                    ิ
                                                      ิ
                                                                       ่
        รัฐบำลจีนมำเยี่ยมฉันหลำย ครั้ง และได้เสนอ แนะ เขำเสนอต ำแหน่งอธกำรบดีของมหำวิทยำลัยหวูฮัน และ ในภำษำเกำหลี เขำยังเสนอ
                                                                        ่
                                                                    ่
        ต ำแหน่งอธกำรบดีของ  KAIST  อีกด้วย  นอกจำก  น้  เขำ  ยังพูดคุยกับพนักงำนที่อยูตรงหน้ำพวกเขำและบอกให้พวกเขำแปลง
                ิ
                                               ี
               ื่
        สัญชำติเนองจำกเขำจะให้กำรสนับสนุนทำงกำรเงินแก่พวกเขำ
                                                                               ู
              ็
                      ็
                                                   ่
        อย่ำงไรกตำม  ฉันเปนคนเกำหลี  และ  ด้วยกำรตัดสินใจที่จะอยูและตำยในฐำนะคนเกำหลี  ฉันบอกว่ำฉันร้สึกขอบคุณส ำหรับควำม
        ช่วยเหลือน้  แต่ฉันจะท ำงำนหนักเพื่อมิตรภำพระหว่ำงเกำหลีและจีน  และ  ฉันกท ำงำนหนักทั้งกลำงวันและกลำงคืน  ร่วมกับนักวิจัยของ
                ี
                                                           ็
        เรำ















                                                                                                      QR
                                    ทิวทัศน์มุมกว้ำงของสถำบันวิจัยโฆษณำชวนเชื่อ


                                                     23
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28