Page 462 - ESSAY THAI 4nd
P. 462
คุณต้องท ำกำรซื้อ และ เมื่อจ ำนวนพนักงำนเพิ่มขึ้น คุณต้องให้ คน ใช้มัน ดังนั้น คุณจึงรับบทบำทผู้จัดกำรระดับกลำงน้โดย ธรรมชำติ
ี
เรำได้จัดระบบ น้เพื่อให้คุณสำมำรถท ำทั้งหมดได้ด้วยตัว เอง
ี
ื่
็
ส ำหรับ ผู้บริโภค มันง่ำยมำก: ถ้ำรำคำถูก เขำ ก็ ใช้ และถ้ำแพงเขำกจะไม่ใช้ เมอคุณท ำเช่นนั้น หำกคุณคิดว่ำควำมภักดีของผู้ผลิต เปน
็
็
็
100%, 200%, 1,000% มันจะกลำยเปน 100%, 200%, 1,000% เพรำะพวกเขำคิดว่ำมันเปนสิ่งน้หรือพวกเขำ ตำย ในกรณีของผู้ขำย
ี
่
็
ี
ื
เหตุผลที่ 20%, 30%, 50% หรือ 100% คือพวกเขำก ำลังท ำเงินอยูที่นัน แต่หำกใครกตำมที่มีรำยได้มำกกว่ำจ ำนวนน้ไม่ให้ควำมร่วมมอ
่
และไม่ใช้จ่ำยบนแพลตฟอร์มน้ พวกเขำจะถูกตัด สิทธ์ เมื่อสิ่งนั้นเกดขึ้น คุณไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำกต้องท ำงำนหนักขึ้น ซึ่งสร้ำงควำม
ี
ิ
ิ
็
ี
่
ภักดี และ ผู้บริโภคมีควำมภักดีน้อยลง ดังนั้นสิ่งน้จึงเรียกว่ำควำม ภักดี ตัดสินจำกสิ่งที่มีอยูในโลก ฉันสร้ำงมันขึ้นมำเปน ระบบ
QR
462
