Page 87 - ESSAY THAI 4nd
P. 87
ในยุคปจจบัน ไม่มีความแตกต่างระหว่างมิตรและ ศตรู
ั
ั
ุ
ุ
ุ
หากคณให้ผลประโยชน์พวกเขา พวกเขาจะกลายเปนพันธมตรของคณ และหากพวกเขาท าให้คณสูญเสีย
ิ
็
ุ
ุ
ั
็
ก าไร พวกเขาจะกลายเปนศตรูของ คณ
■ โซลูช่นก าไร
ั
หนึ ่ นพ./ซีพี 7 รำยได้ ผักกำดหวำน
ง
ั
2 แบ่งปนผลก ำไร 8 รำยได้ จำกกำรกระจำยหลำยรำยกำร
3 ผลตอบแทนบวกจำกกำรโอน 9 ก ำไรจำกกำรขำยต่อ
4 รำยได้จำกกำรโฆษณำ 10 โซซี รำยได้
่
5 กำรก่อสร้ำงโครงสร้ำงพื้นฐำนและหน่วยงำน 11 รำยได้อืน ๆ
6 รำคำขึ้น
ิ
' ถ้ำแค่อยำกสนุกจะท ำยังไง ? ' คุณต้องมีเงินทุนเพื่อที่จะเล่นต่อไป ' กำรจะอยูในยุคปจจุบันทุกคนต้องมีอ ำนำจทำง เศรษฐกจ แต่ละคน
่
ั
มีค่ำนยมที่แตกต่ำง กัน ในกรณีของฉัน ฉันมีคุณค่ำที่กำรทิ้งผู้คนไว้ข้ำงหลังนั้นเปน ประโยชน์ “ ธุรกจทิ้งผลก ำไร แต่ธุรกจทิ้งคน ” ดังค ำ
ิ
ิ
ิ
็
กล่ำวที่ว่ำ คุณค่ำของฉันคือกำรทิ้งผู้คนไว้ข้ำงหลัง ไม่ใช่แค่ เงิน แน่นอนว่ำ จะดียิ่งขึ้นไปอีกหำกคุณทิ้งเงินและผู้คนไว้ข้ำง หลัง ระบบน้ถูก
ี
็
็
สร้ำงขึ้นโดยค ำนึงถึงควำมร้สึก น้ “ เมื่อคนตำยกจะทิ้งชื่อไว้ และเมื่อเสือตำยกจะทิ้งผิวหนังของมัน ” ดังค ำกล่ำวที่ว่ำ ฉันอำจไม่ถูก
ู
ี
ประเมินในขณะที่ยังมีชีวิตอยู แต่ ฉัน ต้องกำรที่จะถูกประเมินแม้ว่ำฉันจะตำย ดังนั้น วันน้ฉันจึงอยูทั้งคืนเพื่อค้นคว้ำข้อมูล
ี
่
่
ี
่
ท ำไมฉันถึงนอนดึกโดยคิดว่ำเหตุใด ประเทศ เกำหลีในปจจุบันจึงมอัตรำกำรฆ่ำตัวตำยสูง อัตรำ กำรหย่ำร้ำงสูง และ อัตรำกำรเกดต ำ ใน
ั
ิ
บำงแง่เขำก บ้ำ แต่คุณสำมำรถท ำอะไรได้บ้ำง ? นันคือ สิ่งที่ฉันได้รับกำรสอนจำก ปู แม่ และ พ่อ ของ ฉัน “ นิสัยตั้งแต่อำยุสำมขวบ คง
่
็
่
ู
ิ
็
่
่
อยู จนถึงอำยุแปดสิบ ” นิสัยที่ฉันเรียนร้ตอนนั้นกลำยเปน ฉัน แทนที่จะสนใจสิ่งที่ฉันกน สิ่ง ที่ฉันใช้จ่ำย และ กำรใช้ชีวิต ฉันมุงเน้นไปที่
ี
ผู้คนและ เรำจะท ำอย่ำงไรกับควำมจริง ที่ว่ำประเทศน้ถูกก ำหนดให้เปนคนตลกที่คิดก่อนว่ำกน อะไร ใช้อะไร และท ำอะไร ? วันน้ฉันไม่ได้
ิ
็
ี
ท ำงำนเพื่อผลประโยชน์ของตัว เอง
็
็
ี่
มนุษย์เปนสัตว์ที่เห็นแก่ตัวอย่ำง แท้จริง อย่ำงไรกตำม นไม่ได้หมำยควำมว่ำควำมเห็นแก่ตัวเปนสิ่งที่ไม่ดีเสมอ ไป หมำยควำมว่ำจะต้อง
็
แสดงควำม เห็นแก่ ตัวให้เต็มที่ สิ่งเดียวที่ช่วยให้คุณท ำสิ่งน้ได้ในระดับน้คือ ระบบ ระบบโดเมนตัวเลขและระบบแพลตฟอร์มกำรรวม
ี
ี
ั
่
ี
ทรัพยำกรได้รับกำรพัฒนำโดยมุงเน้นไปที่ประเด็นน้ ทั้งหมด เห็นก ำไรแต่แบ่งก ำไรส่วนเกน ท ำให้เรำฝกควำมรักผ่ำนกำรแบ่งปน ได้
ึ
ิ
QR
87
