Page 18 - ESSAY THAI 5nd
P. 18

ี
                         ี
                                                                                     ิ
                                                                 ั
                ล้มลงดิ้นรนมีข้กระเด็นเข้ำปำกและมีข้สีเหลืองปกคลุมทั้งตัว  ตื่นมำครั้งนั้น  ฝนประหลำดมำกจนได้ข่ำวว่ำเกดในตระกูลที่  2  จึงถำมว่ำ
                                     ่
                       ็
                เวลำและเปนช่วงเวลำเดียวกับที่ปูของฉันตื่น จะ เปน
                                                ็
                                                                                        ู
                                                                                     ็
                ่
                        ี
                                                                         ื่
                                                   ู
                ปูของฉันจึงช้ให้ฉันดูสิ่งที่เรียกว่ำวิญญำณแห่งกำรตรัสร้และชองกยองซำมุนจงจี ยัง และเนองจำกปูของฉันเปนครที่ได้รับกำรตกแต่ง ฉัน
                                                                              ่
                              ่
                                                                                    ิ
                จึงไม่มีวันได้ใช้เวลำอยูกับครอบครัวเลยสัก วัน ฉันเติบโตมำในอ้อมแขนของคุณปูมำตั้งแต่ เด็ก และท ำธุรกจน้มำตลอดชีวิต ฉันเสียใจที่
                                                                   ่
                                                                                      ี
                ไม่สำมำรถใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัว ได้
                    ู
                ฉันไม่ร้ว่ำฉันท ำงำนหนักเพออะไร หรือท ำงำนหนักเพื่อ ใคร ฉันคิดว่ำฉันเพิ่งวำดและท ำตำมภำพที่ปูของฉัน วำด
                                                                              ่
                                 ื่
                                                                                               ่
                ในเวลำนั้น ขณะที่ฉันใช้ชีวิตทำงกำรเมืองผ่ำนค ำสอนของคุณปูผ่ำนกำรเขียนเรียงควำม ฉันลงเอยด้วยกำรเข้ำร่วมกจกรรมกลุมมำกมำย
                                                                                         ิ
                                                       ่
                                                                                             ี
                จำกนั้น G.O.B. Business และ Key มีประสบกำรณ์มำกมำยในขณะที่ท ำธุรกจในเกำหลี และภำยในนั้น ก็มศูนย์ฝกอบรม
                                                                          ิ
                                                                                                 ึ
                ส ำหรับ ผู้น ำทำง กำรเมือง เศรษฐกจ สังคม วัฒนธรรม และ ศำสนำ
                                      ิ
                                                                                       ่
                                        ็
                                                     ี่
                 ่
                       ่
                นันคือสิ่งที่ปูของฉันสอน  ฉัน  แล้วฉันกตระหนัก  ได้ คนที่เกยวข้องกับกำรเมืองคือ  ทุกสิ่งทุกอย่ำง  ส ำหรับผู้ที่อยูในแวดวงกำรเมือง  กำร
                                                           ่
                บริหำรงำนบุคคลเปนสิ่งส ำคัญที่สุดอย่ำง แน่นอน ไม่ควรจะมีคุณอยูข้ำง ฉัน
                            ็
                                            ็
                         ่
                                                                                                ็
                แม้จะไม่ได้อยูฝำยเรำหรือท่ำนแต่อีกฝำยก็เปนหน้ำที่ของผู้น ำที่จะต้องไปคัดเลือกคนที่จ ำเปนส ำหรับประชำชนถึงแม้จะไม่ชอบกขอให้
                                       ่
                                                                         ็
                        ่
                                                   ่
                                                                  ิ
                ท ำงำน  ให้กับประชำชนแม้จะไม่ชอบตนก็วำงตนให้อยูในต ำแหน่งนั้น  เศรษฐกจ  คือกำรแสวงหำผลก ำไร  ทั้งสิ้น  กำรแสวงหำผลก ำไร
                                          ี
                                            ่
                หมำยควำมว่ำบริษทที่ไม่ท ำก ำไรไม่ควรม อยูจริง
                            ั
                                                                   ็
                                                                                  ็
                ดังนั้น  กำรแสวงหำผลก ำไรควรมำก่อน  และตัวเลข  โดเมน  และ  แพลตฟอร์ม  กถูกสร้ำงขึ้นโดยคิดว่ำเปนกำรแสวงหำผลก ำไรที่ดี  ที่สุด
                           ่
                                                                           ื่
                                     ็
                                                                                   ่
                                                                                                  ็
                                                   ็
                สังคมฉันไม่ได้อยูคน เดียว มันเปนควำม สัมพันธ์ มันเปนควำม สัมพันธ์ และไปกัน เถอะ เนองจำกเรำอยูด้วยกัน กำรสื่อสำรจึงเปน สิ่ง
                ส ำคัญที่สุด  ไม่ใช่แค่เล่ำเรื่องของฉัน  แต่ฟงเรื่องรำวของคนอื่นแล้วมำรวมตัวกันเพื่อแบ่งปนเรื่องรำวของฉันและควำมคิดของกันและกัน
                                           ั
                                                                         ั
                        ี
                เพื่อค้นหำวิธที่ดีกว่ำคือกำรสื่อสำร  หำกเรำไม่สื่อสำรและไม่มีกำรสื่อสำรกจะไม่มีค ำตอบ  .  เรำจึงต้องสื่อสำร  กัน  ดังนั้น  สังคมคือกำร
                                                              ็
                สื่อสำร คุณสำมำรถมองมันด้วยวิธน้ และวัฒนธรรมกคือ มวลชน มันไม่ได้ นำนแค่ไหน . ไม่ส ำคัญว่ำคุณจะมีชีวิตอยูนำนแค่ไหน แม้ว่ำ
                                      ี
                                                                                          ่
                                                  ็
                                       ี
                                           ็
                พระเยซูจะมีพระชนมำยุเพียง 33 ปี แต่เรำกยังระลึกถึงพระองค์ .
                                               ่
                   ี่
                                                              ็
                มันเกยวกับว่ำ เผ่ำพันธุ์ มนุษย์ทั้งหมด มี ชีวิต อยูอย่ำงไร คุณภำพชีวิตเปนสิ่งส ำคัญ
     QR
                                                     18
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23