Page 96 - Webbook_tur_01

Mijeong hiçbir şey söylemeden ağladı .

Başı aşağıda ağlayan Mijeong'a merhaba dedim ve oradan ayrıldım. Gidişime bile b
akmadı ve sadece ağladı .

Punggi'ye giden trende Mijeong'un görüntüsü o kadar içler acısıydı ki ağlamaya dev

am etmek zorunda kaldım .

Onu gördüğümde çocuğuma aşkımı itiraf etmem gerektiğine karar verdim .

Eve girer girmez anneme merhaba dedim ve çocuğu karşılamak için dışarı çıktı

m . Tam çıkacakken arkamdan annemin sesini duydum .

“Sahibininkızıevleniyor. ”

Annem bu sözleri bana hiç düşünmeden söyledi .

O anda vücudumdaki tüm gücün kaybolduğunu hissettim .

Gözlerimin önündeki alan aniden karardı . Ne yapmalıyım ?
Evden ayrılırken o çocuğun küçük kız kardeşi Myeong-hee ile tanıştım .

Myunghee'nin sözleriyle annemin sözlerinin doğru olduğunu doğrulayabildim .

Chung-Ang üniversitesi'nden mezun olan ve Yeongju'da yaşayan bir adamla evleniyor .

O çocukla tanışacak cesaretim yoktu .

köye giden yolda , köprülerin altından , bilinmeyen yerlere yürüdüm, yürüdüm . Ne kada

r düşünürsem düşüneyim cevap alamadım , sadece hayal kırıklığına uğradım .

' Bunca zorluğun ortasında azim ve sebat etmemi sağlayan tek şey o çocuğa olan sevgi

mdi ... .'

Bütün geceyi o çocuğun evinin önünde çömelerek geçirdim. Sabahın erken saatlerinde t
uvalete giden çocuğun gölgesinde saklanıp içime ağladığım o günün acı hatırası ,

onlarca yıl geçse de silinemeyecek acı bir hatıra olarak kaldı .

O gün o çocukla tanışacak cesaretim olmadığından üsse geri döndüm . Tatilden dönd

ükten sonra bile kendimi o kadar çok mücadele ederken gördüm ki ...

Bir meslektaşım bana " Lastik ayakkabılarını ters mi giydin ?" diye sordu. Soracak

kadar ileri gitti . Ancak onun sorusu benim durumum için geçerli değildi .

QR

96