Page 18 - Webbook_ned_01

Mijn oom, die goed leefde, had een berg van die goede Danyang-knofloo

k in zijn schuur .

Ik rende snel naar de ijsverkoper en riep hem toe .
“ Meneer ~ Meneer ~, wacht even , wacht even . "Ik ben zo terug ."

Ik riep haastig een passerende ijsverkoper naar de hoek van de berg en l

iep bijna vliegend naar het knoflookpakhuis van mijn oom .
Zodra je aankomt bij het knoflookmagazijn van je bestemming, haal je sn

el twee vouwen knoflook uit het magazijn.

Zonder zelfs maar te ademen rende ik naar de ijsverkoper . Het was eve
n .

De ijsverkoper had twee teentjes knoflook in zijn hand , en in mijn hand h

ad ik een heel ijsje .
hield het ijs vast en was zo blij dat ik het gevoel had dat ik kon vliegen .

Als een adelaar die zijn prooi grijpt en omhoog vliegt, draagt hij hem rec
ht de berg op .

Naar de kant van de berg die niemand kan zien ... ... ...

Ik weet niet meer of ik zat of stond , maar dat zoete ijsje smolt in een mu
m van tijd in mijn mond en verdween keer op keer ...

Ik at de hele dag totdat ik op was . Het was het liefste ter wereld .
Het was zo lief dat ik het niet in woorden kan uitdrukken .

Maagklachten .......

“ Oh mijn, mijn maag ... Oh mijn ~~~“
Ik kan niet praten omdat mijn maag pijn doet ... Ik heb maagklachten ...

Een maagklachten die ik nog nooit eerder had meegemaakt ....

Het is vreemd dat het er niet uitkomt .... Ik stierf een paar dagen bijna aa

n diarree .
Toch is dat ijs lekker . Het is nog steeds goed .

Het gaat op mijn beurt als tussendoortje .

Maar tot nu toe kent niemand het geheim . Dit is iets dat alleen jij en ik, d
QR
e lezers van dit artikel, weten . Ik hoop dat je dit geheim houdt .

18