Page 95 - Webbook_ned_01

besefte ik intuïtief dat de persoon aan de telefoon de heer Mijeong uit W
onju was .
" Soldaat Kim , zeg niets en bel naar mij ." Ik pakte de telefoon .
Meneer Mijeong ... .

'Ik ... ik weet dat ik BOQ niet moet bellen , maar ... meneer Ki-seon heef
t al een hele tijd geen contact met me opgenomen, dus ik heb geen keu
s ...' zei hij op een kleine, ietwat trillende stem .
Dat is juist ,,,,,
Als een soldaat sterft, nemen ze meestal alleen contact op met hun direc
te familie , en er was geen enkele reden om zelfs maar contact op te ne
men met hun geliefde .
Misschien was het huis van luitenant Jeong Ki-seon ook niet op de hoog
te van het bestaan van Mi-jeong .

Ik kan het niet verdragen om iets te zeggen ,
Hij zei: " Ik neem opnieuw contact met u op, dus laat alstublieft uw conta
ctgegevens achter ...."
Toen zei Mi-jeong dat Ki-seon haar telefoonnummer kende .
dat hij hier geen contact met mij op moest nemen omdat er een reden vo
or was, en dat hij mij mijn telefoonnummer moest geven .
Nadat ik het telefoonnummer had gekregen, kon ik de moed niet opbreng
en om haar nog een keer te bellen en haar het ellendige nieuws te vertel
len .

Ik vond snel de spullen die luitenant Jeong Ki-seon gebruikte en maakte

ze klaar .
Omdat ik over een week op vakantie zou gaan , dacht ik dat ik hem perso
onlijk zou bezoeken, met hem zou praten en hem wat souvenirs zou
geven .
Terwijl ik op vakantie was, belde ik Mijeong en besloot elkaar te ontmoe
ten op een ontmoetingsplaats in Wonju .
Om naar Punggi te gaan, waar mijn geboorteplaats lag, moest ik vanuit C
heongnyangni de trein nemen , die via Wonju zou rijden . Ik stapte een ti
jdje uit bij Wonju en stapte in de trein met het plan om Mijeong te ontmo

eten en het haar te vertellen .
Na de landing in Wonju ging ik naar de ontmoetingsplaats .
Zelfs zonder naar Mijeong te hoeven zoeken, kon ik haar in één oogopsla
g herkennen .
Ze was een klein en schattig meisje met een witte huid en een behoorlijk
e schoonheid .
Ik ging tegenover haar zitten en dronk eerst een glas water .
Maar ik kon niet eens oogcontact maken . Je hebt je moed verloren .
Na een tijdje te hebben gewacht , kwam ik tot een besluit en vertelde ha
ar in detail alles wat er tot nu toe was gebeurd .
Ik gaf haar ook de souvenirs die ik zorgvuldig had ingepakt . QR

95