Page 162 - ESSAY THAI 1st
P. 162
ิ
่
็
เกำหลี จะได้รับกำรประเมินว่ำเปนประเทศที่น่ำอยูที่สุดในโลก ไม่มีอัตรำกำรฆ่ำตัวตำย ไม่มีอัตรำกำรหย่ำร้ำง และ มีอัตรำกำรเกดสูง
ุ
พร้อมด้วยประชำกร ที่ เจริญ ร่งเรือง
ในแง่นั้น ฉันต้องกำรใช้ควำมสำมำรถที่ฉันมีในฐำนะผู้น ำมำตลอดชีวิต เพื่อ สร้ำง มูลนธ ิ
ิ
Jeonggyeongsammunjongji ใน เกำหลี
ิ
ื่
ิ
ั
ใน สังคมเกำหลีปจจุบัน เกดจำกกำรขำดผู้น ำที่เหมำะสมใน ด้ำน กำรเมือง เศรษฐกจ สังคม วัฒนธรรม และ ศำสนำ เพอสร้ำงผู้น ำ
เช่นน้ ฉัน เชื่อว่ำจะ ต้อง สร้ำง รำกฐำนเช่น Jeonggyeongsamunjongji ใน เกำหลี
ี
ี
ฉันท ำสิ่งน้ด้วยตัวเองไม่ ได้ เรำจะประสบควำมส ำเร็จได้ก็ต่อเมื่อเรำร่วมมือ กัน แต่เริ่มต้นดี ส ำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง ไม่ควรมีคนเริ่มใช่
ไหม ?
ดังนั้นฉันจึงเริ่ม ก่อน
ด
้
ด
่
“ กิจ กรรม กลุม เป็น จุ เริ่ม ต้น แ ล ะจุ สิน สุด ส า หรับฉัน ... ”
แล ะ ....
้
“ กา รก่อ ตังส หกรณ์ ”
QR
162
