Page 21 - ESSAY THAI 02
P. 21
ี
ี
ิ
30 ปแล้วที่ควำม ท้ำทำย เกดขึ้นมำทั้งชวิตของฉัน
ี
ฉันใช้เวลำทุกช่วงเวลำในวัยเยำว์เสี่ยงชีวิตเพื่อสุขภำพของชำติและกำรสร้ำงงำนเพื่อป้องกันไม่ให้นักกฬำออก ไป
็
ู
ี
็
ถ้ำจะบอกว่ำคุ้มกคงคุ้มที่จะให้คนทั้งชำติร้ว่ำกำรดูกฬำนั้นไม่ส ำคัญ แต่กำรเล่นกฬำเพื่อสุขภำพจริงๆ ครับ และเปนกำรตอบแทนที่
ี
ู
ื
ี
็
ี
อำจำรย์ กฬำ ได้สอนให้ประชำชนได้ร้ว่ำ กฬำที่พวกเขำเล่นโดยไม่ไปเจอพวกอันธพำลหรือที่แย่ ๆ ถอเปนรำงวัลที่ได้สร้ำงงำนที่ให้คนหำ
เลี้ยงชีพไปพร้อมกับกำรสอน ได้
รำงวัลที่ยิ่งใหญที่สุดคือ กำรฟนฟูอุตสำหกรรมกฬำด้วยกำรท ำให้ รัฐบำลเข้ำใจ และ มูลนธส่งเสริมกฬำเกำหลีและองค์กรกฬำหลำยแห่ง
ี
ี
ิ
ิ
่
้
ี
ื
เข้ำใจ
ื่
่
ุ
ดังค ำกล่ำวที่ ว่ำ “ฉันคงร้องไห้ทั้งคืนเพื่อให้ดอกเบญจมำศบำน สะพรัง ” ใครจะเข้ำใจชีวิตกำรท ำงำนหนักของฉันเพอปรับปรงสุขภำพ
ี
ของคนทั้งประเทศและสร้ำงงำนให้กับนักกฬำ ?
ิ
ู
ใครจะร้ว่ำท ำไมนกชนดหนึ่งถึงร้องไห้ทั้งคืน ?
QR
21
