Page 18 - ESSAY THAI 02
P. 18
้
่
ุ
เราสรางผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมผานกิจกรรมกล่ม !
สิ่งแวดล้อม
ฉันคือกำรแข่งขันข้ำมแม่น ้ำฮัน , โครงกำรอนุรักษ์ธรรมชำติแม่น ้ำฮัน , ภูเขำโดบงซำน , ภูเขำซูรักซำน , ภูเขำพูคันซำน
ยังท ำงำนให้กับภูเขำโซแบกซำน ยอด เขำ บี โรบง และ องค์กรด้ำนสิ่งแวดล้อมอีกมำกมำย
ในขณะเดียวกัน ฉันใช้ชีวิตอย่ำงมีควำมสุขในกำรปกป้อง ธรรมชำติ
ี
ู
ิ
ี
ิ
นอกจำกน้ ผ่ำนทำงกจกรรม ทำงสังคม สังคม และ กจกรรมทำงสังคม สหพันธ์ครกฬำ แห่ง เกำหลี
สหพันธ์ผู้สอนกฬำโลก , Korea Masters Club , Korea Professional Association ,
ี
นอกจำกน้เขำยังด ำรงต ำแหน่งประธำนขององค์กรต่ำงๆ มำกมำย รวมถึงสหพันธ์วิสำหกจขนำดกลำงและขนำดย่อมโลก
ิ
ี
ู
ี
ู
จำกกำรท ำงำนอำสำสมัครมำยำวนำน ฉันได้เรียนร้ว่ำสังคมไม่ได้เกยวกับกำรอยูคนเดียว แต่คือกำรอยูร่วมกัน เนื่องจำกฉันร้เรื่องน้ดี
่
ี่
่
่
่
ฉันจึงสร้ำง องค์กร ขึ้นมำ 5 องค์กร และ สิ่งน้ท ำให้ฉันมีโอกำสสร้ำงกลุมผู้ผลิต ผู้ ขำย และ ผู้ บริโภค ดังนั้น ฉันจึงสร้ำงสหกรณ์กลุม
ี
่
่
ผู้ผลิต สหกรณ์ กลุมผู้ขำย และ สหกรณ์กลุมผู้ บริโภค
็
ี
่
ู
ในขณะที่ใช้ชีวิตทำงสังคมน้ ฉันท ำหน้ำที่เปน ผู้ผลิต ผู้ ขำย และ ประธำนองค์กรผู้บริโภค ฉันร้ดีขึ้นว่ำสมำชิกกลุมแต่ละคนต้องกำร
ี
อะไร กำรประชำพิจำรณ์และกำรประชุมสำธำรณะหลำยครั้งในช่วง 30 ปที่ผ่ำนมำท ำให้ฉันเชื่อว่ำสิ่งที่ผู้ผลิตต้องกำรคือกำรขำย
ผลิตภัณฑ์จ ำนวนมำก สิ่งที่ ผู้ขำย ต้องกำรคือขำยสินค้ำที่มีขำยมำก และ สิ่งที่ผู้บริโภคต้องกำรคือซ้อรำคำถูกและ สินค้ำคุณภำพสูง
ื
ี
่
นันคือสิ่งที่ฉันต้องกำร . ฉันกร้เรื่องน้ ดี
็
ู
ิ
ปี 1992 ฉัน ค้นพบ สิ่ง ที่ ฉัน เรียกว่ำ ประสิทธภำพกำรท ำงำน ผู้บริโภค ผู้บริโภค ด้ำนกำรขำย และ ผู้บริโภคทัวไป และ ฉันกอุทิศชีวิต
่
็
เพื่อช่วยเหลือพวก เขำ
ปจจุบันน้ ผู้ผลิต ผู้บริโภค และผู้บริโภค เรียกรวมกัน ว่ำ prosumers ซึ่ง หมำยควำม ว่ำ ผู้ บริโภคมส่วนร่วมในกำรผลิตและ
ี
ั
ี
็
กำรขำย และมีบทบำทเปนผู้บริโภค
ฉันท ำนำยยุคที่ผู้บริโภคจะเปนกษตริย์ และฉันกใช้ชีวิตเพื่อสนับสนุน มัน
็
็
ั
่
่
ู
ี
่
ู
นันคือควำมคิดและแนวคิดของฉันเกี่ยวกับ สังคม ดังนั้นฉันจึงเรียนร้ว่ำผู้คนไม่ได้อยูคนเดียว แต่อยูด้วยกัน และฉัน เรียนร้วิธกำรใช้
ชีวิตร่วม กัน ผ่ำนกำรประชำพิจำรณ์และกำรประชุมสำธำรณะหลำยพันครั้งในองค์กรต่ำงๆ มำนำนกว่ำ 30 ปี
่
ี
็
็
นันเปนเหตุผลที่คนอื่นบอกว่ำฉันเปนมนุษย์ร่วม กัน ฉันจึงได้ร้จักสังคมอย่ำงลึกซึ้งมำกขึ้น และ เรียนร้ที่จะอยูร่วมกันผ่ำนสังคมน้ !
ู
่
ู
่
็
ชีวิตของฉันคือชีวิตที่หัวเรำะเปนกลุมและร้องไห้เปนกลุม !
่
็
QR
18
