Page 40 - ESSAY THAI 02
P. 40
1. สมาคมครูกีฬาเกาหลี (KSLA)
(สมาคมผูน ากีฬาเกาหลี)
้
มองย้อนกลับไป ... …
่
ที่ ฉันอยูชั้นประถมศึกษำ ฉันรณรงค์ให้ได้รับกำรยกเว้นค่ำเล่ำเรียน
ี
ื่
่
เนองจำกฉันเล่นกฬำเฉพำะในขณะที่โดดเรียน ฉันจึงไม่ร้ภำษำเกำหลีอย่ำงถูกต้องจนกระทัง เรียน มัธยม ปลำย
ู
ี
ฉันเขยนตัวอักษรจีนได้เพียงสำมตัว เท่ำนั้น
ฉันไม่ได้เรียนร้อะไรเกยวกับวิชำอื่น เลย
ี่
ู
เลยได้อันดับสุดท้ำยเกอบทุกวิชำ ,,,
ื
เมื่อฉันดูบัตรรำยงำนของฉัน ทั้งหมดคือ Yang , Ga , Yang , Ga ดังนั้นฉันจึงมำจำกภูมิภำคอันดง
ว่ำ 'ฉันมำจำกตระกูล Yang ไม่ใช่ตระกูลควอนเหรอ?'
ฉันเริ่มเรียนเพรำะพินัยกรรมสุดท้ำยของพ่อตอนที่เขำจำก ไป
็
ขณะที่พ่อของฉันก ำลังจะตำย เขำบอกให้ฉันไป เรียน ฉัน ยอมรับเจตจ ำนงของพ่อและพยำยำมศึกษำ แต่มันเปนเส้นทำงที่ล ำบำกมำก
็
ส ำหรับฉัน ซึ่งแทบจะไม่สำมำรถเขยนจดหมำยชื่อของฉันได้สำมฉบับ แต่ฉันกท ำ มัน ในที่สุด
ี
็
พยำยำม อย่ำงหนัก ฉันเรียนด้วยตัวเองและ กลำยเปนหนึ่ง ใน นักเรียนทุน 20 อันดับแรก ในโรงเรียนของฉันภำยใน สอง ปี
ิ
ี
ผลลัพธ์ของกำรท ำงำนหนักของฉันไม่เคย ผดหวัง หลังจำกเรียนจบมัธยมปลำย ฉันชักชวนแม่โดยได้รับเงินเพยง 10,000 วอนจำกเธอ
และเริ่มใช้ชีวิตในต่ำง ประเทศ
ด้วย เงินเพียง 10,000 วอน
เจ็บปวด มำกมำยในสังคมของเรำ
คือ กำรที่นักกฬำตกรำง
ี
เนองจำกสถำนกำรณ์ดังกล่ำว นักกฬำจึงไม่ค่อยได้รับกำรฝกฝนที่เหมำะสมและมีเพียงกำรออกก ำลังกำย เท่ำนั้น
ื่
ึ
ี
่
ู
่
เนองจำกพวกเขำเรียนร้น้อยกว่ำนักเรียนทัวไป ขอบเขต กำรคิด ของ พวกเขำจึงแคบกว่ำนักเรียนทัวไป
ื่
นอกจำกกำรออกก ำลังกำยแล้ว สิ่งที่ท ำได้ค่อนข้ำงจ ำกัดเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ
มันเปนควำมจริง .
็
ี
ส่งผลให้นักกฬำที่เล่นกีฬำเพียงอย่ำงเดียวไม่สำมำรถประกอบอำชีพต่อไปได้
ฉันลงเอยด้วยกำรลำออกกลำงคัน ,,,,
ี
ในกรณนั้น ไม่มีทำงที่จะหำเลี้ยงชีพได้และไม่มีงำน ท ำ
ในที่สุด ทั้งหมดที่ฉันมีคือควำมแขงแกร่งของฉัน และ ฉัน กไม่มีอะไรท ำดีไปกว่ำน้ แล้ว ฉันจึงไปที่โลกของตรอกด้ำนหลัง
็
็
ี
่
่
อยูในกลุมอำชญำกร ฯลฯ
็
็
ควำมจริงกคือว่ำมันก ำลังกลำยเปนมะเร็งในสังคมของ เรำ
ี
มองแบบนั้นแล้ว ในฐำนะนักกฬำ ฉันเสียใจ มำก
QR
40
