Page 397 - ESSAY THAI 4nd
P. 397
็
แต่ ฉันหวัง ว่ำ ผู้คนจะเข้ำใจออฟไลน์เช่น กัน ใครกได้
ิ
็
เรำต้องกนใส่และสวมเสื้อผ้ำ และ มันกดีส ำหรับเรำที่จะง่ำยและสบำย แต่ เรำต้องไปดูและสัมผัสสิ่งของต่ำงๆ
็
ร้สึก และกำรซื้อกมีควำมส ำคัญเช่นกัน ดังนั้น
ู
ี
ี
เรำใช้ชีวิตแบบผู้บริโภค และ ในกรณน้ กำรซื้อปำกกำลูกลื่นรำคำ 100 วอน และ 1 ล้ำน วอน
ซื้อกระเปำ รำคำ 100 วอน แสดงว่ำมีปญหำ ดังนั้น ฉันจึงไม่อยำกซื้อคืนแบบออฟไลน์
ั
๋
่
่
่
โดยมีศูนย์กลำงอยูรอบๆ ศูนย์กลำง และ เมื่อคุณไปที่นัน กจะอยูที่ นัน ถ้ำไปรำคำถูกและคุณภำพดีครับ
็
่
่
รำตรีสวัสดิ์ . ในกรณนั้น ผู้คนจะมำแม้ว่ำจะไม่ได้บอกให้มำ กตำม เมื่อคุณไปที่นันมัน
็
ี
่
็
มี _ นันเปนสิ่ง ส ำคัญ
่
ค้นหำ และไปที่นันจึงเปนเรื่องส ำคัญ ถ้ำคุณสร้ำงมัน คุณจะประสบควำม ส ำเร็จ สิ่งที่คุณต้องท ำ คือ ร้วิธกำรท ำ คุณจะท ำ มัน ได้อย่ำงไร
็
ู
ี
ี
วิธหำเงิน วิธ ท ำให้ถูก วิธ ท ำให้ง่ำย
ี
ี
คุณจะขำยมัน ไหม ถ้ำคุณท ำได้ คุณจะประสบควำม ส ำเร็จ หำกต้องกำรท ำเช่นนั้น ให้ออฟไลน์
คุณต้อง เข้ำใจ
ท ำ
ิ
ู
ฉันร้ . ในอนำคต ฉัน วำงแผนที่จะขยำยธุรกจออฟไลน์ผ่ำน O2O และธุรกจหลำยธุรกจ ิ
ิ
็
เรำจะผลักดัน มัน ให้ ทุกคน ทั้ง ออนไลน์และออฟไลน์เปนหนึ่งเดียวกัน แต่ออฟไลน์เปนพื้นฐำน
็
ไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำกต้องมี ส ำนักงำน ร่ำงกำยของเรำออฟ ไลน์ ดินแดนที่เรำเดิน เข้ำ
็
มันเปนเส้น . ห้ำงสรรพ สินค้ำ ที่เรำไปเยี่ยมชม นั้นออฟ ไลน์
อย่ำงไรกตำม แทนที่จะซ้อด้วยกำรได้ยินกับหูและเห็นด้วยตำ เรำ จะซ้อมันโดยตรงผ่ำนอินเทอร์เนต
็
ื
ื
็
ทุกสิ่งที่คุณท ำโดยไม่ได้เข้ำชมจะเปนแบบ ออนไลน์
็
ทุกวันน้ ด้วยควำมเข้ำใจแบบออฟไลน์ ขอ ให้เรำทุกคนตระหนักถึงควำมส ำคัญของออนไลน์ เพื่อให้เกำหลี กลำย เปน มหำอ ำนำจด้ำน ไอที ของ
ี
็
โลก โปรดประทำน ก ำลัง แก่ข้ำพเจ้ำ ด้วย
ฉันพัฒนำแพลตฟอร์มน้อย่ำงมหัศจรรย์ และ ฉัน หวังว่ำมันจะแพร่กระจำยไปทัวโลกและเกำหลีก่อนที่ฉันจะตำย
่
ี
กล่ำว
่
ควำมหลงใหลอันยิ่งใหญในตัวฉันและ ควำม ร้ควำมช ำนำญอันยิ่งใหญที่ฉันสร้ำงขึ้นต่อไป
ู
่
คุณไม่สำมำรถท ำมัน ได้ ทุกคน โปรด ช่วยฉัน ด้วย ฉันจะท ำงำน หนัก
ด้วยควำมร้สึกเข้ำใจครับ
ู
ถ้ำคุณเข้ำร่วมกับฉัน ฉัน
ท ำสิ่งที่ยิ่งใหญให้กับเกำหลี
่
ฉันจะปล่อยมัน ไป
QR
397
