Page 61 - Webbook_ned_01

De een na de ander ....

“ En vecht niet meer ~~~” zei hij .

Zo is mijn vader overleden .

Moeder en familieleden zingen en maken lawaai ,
Ik kon helemaal niet huilen .
Ik bleef daar een tijdje wezenloos staan en sjokte toen het ziekenhuis ui

t .
Het was toen al diep in de nacht .

Ik liep een tijdje verdwaasd door het centrum van Andong .
Toen dacht ik ineens dat ik mijn vader nooit meer zo zou zien hoesten aa
n de ontbijttafel ... … … .

begon er iets heets naar beneden te stromen, of het nu tranen of snot
waren .
Als ik maar geld had gehad , als ik maar de kosten van de operatie had g

ehad , zou ik niet zo voor niets zijn gestorven , maar ik had een hekel aa
n de armoede .
Ik voel me verontwaardigd over dat verdomde geld .

Ook al was ik jong, het was een moment waarop ik de pijn van armoede
diep voelde .
Mijn vader hulpeloos zien sterven door geldgebrek ... .

De dood van mijn vader heeft mij aan veel dingen doen denken .
Wat een zegen is het om gezond te zijn ,

Wat een zegen is het om te leven en je eigen gedachten te hebben .
Waarom leven mensen ? Hoe moet ik anders leven ?....
Hoe kan iemand in vredesnaam goed leven , leven als een mens en leven

zonder spijt ?

Ik begon zoveel vragen te krijgen .

Wat is armoede ? Wat is onwetendheid ?
Waarom zeggen mensen 'studeer , studeer !' Doe je het ?
Vanaf dat moment was alles voor mij vol vragen .

Op dat moment herinnerde ik me plotseling de woorden die mijn vader z
ei toen hij stervende was, en de woorden die hij zei toen hij naar mij kee

k terwijl hij nog leefde .

QR

61