Page 57 - Webbook_ned_01
P. 57
En ik doorliep onmiddellijk het overdrachtsproces naar de Daegu Agricul
tural and Forestry High School .
Inpakken .... verhuizen .... opgewonden .... opgewonden .... opgewonde
n .... opgewonden ....
Ik was in oncontroleerbare vreugde . Ik was niet alleen aan het dansen,
mijn hart danste op het ritme .
In de trein van Daegu naar Punggi droomde ik ervan een softtennisser v
an wereldklasse te worden . De herinnering aan zoveel vreugde doet mij
n hart nog steeds fladderen .
Op die manier .... ah .... pfff ....
Een ander probleem deed zich voor bij pogingen om scholen over te dra
gen .
Als ik naar een andere school wilde overstappen, moest ik alles betalen
wat vrijgesteld was, inclusief het opleidingsgeld .
Het was zo schokkend , maar de school probeerde de reputatie van de s
chool op te fleuren door de softtennisclub in leven te houden .
Het standpunt van de school was zeer koppig .
Ik kon het standpunt van de school tot op zekere hoogte begrijpen , maa
r voor mij was het opnieuw een grote schok na het voetbal .
, dacht ik dat het op de lange termijn veel beter zou zijn als iemand uit P
unggi lid zou worden van het Koreaanse softtennisteam en een speler
van wereldklasse zou worden .
Het argument van de school was hardnekkig en mijn droom werd opnieu
w door anderen gedwarsboomd .
De hemel viel . Ik was buiten adem en kon niet rusten .
Waarom is dit zo ?.... Huh Zucht ... Ik kon de tranen die naar beneden str
oomden niet bedwingen .
Ik kon het niet verbergen .
Is dit hoe het is om je geest te laten instorten ?... Hehe Hm ....
Als gevoelige jongen in zijn puberjaren ,
Niet één keer, maar twee keer, door anderen , omdat ze arm zijn ,
Het was niet gemakkelijk om te accepteren dat mijn droom moest worde
n gefrustreerd .
Ik was zo van streek dat ik voor de eerste keer naar de achterkamer gin
g , naar een plek waar zoveel mogelijk niemand was ...
Ik deed de deur op slot en huilde een tijdje . Nee, ik denk dat ik dat een
paar dagen heb gedaan .
Als ik het huilen beu ben, val ik in slaap, en als ik er weer aan denk, stro QR
men de tranen ... Ik heb niets gedaan ,
57
