Page 144 - ESSAY THAI 1st
P. 144
่
่
า
้
จา กอัน ดั บสุด ท้ย ทังโรงเรีย น สูอัน ดั บดีทีสุด ,,,,
่
่
า
ในช่วงเวลำที่ฉันอยูที่โรงเรียนมัธยม Punggi ผลกำรเรียนในโรงเรียนของฉัน อยู ที่ " อัน ดั บหนึง" ใน ต อ น ท้ย สุด
่
็
เมื่อดู บันทึกชีวิตของฉัน ( บทถอดเสียง ) ชัดเจนว่ำ ฉัน เปน นักเรียน "ควอน" แต่ พลศึกษำเท่ำนั้น ที่ " ดี" และที่เหลือส่วนใหญ เปน "คน
็
่
ู
ี่
คิดบวก" ขอบคุณคะแนนควำมเห็น อก เห็นใจของคร ฉันยัง มี “ หม” โยนเข้ำมำทีละเมล็ด เหมือนถัวงอกในฤดูแล้ง ก ำลังจะ ออก
่
้
า
ว
ส รุปแ ล้ เรา คือ 'ค น สุด ท้ย ' ทั่ว ทังโรงเรีย น
็
ฉันซึ่งเปนคนสุดท้ำย .... ฉันซึ่งเปนนักสู้ .... เริ่มเรียนตำมควำมประสงค์ของ พ่อ
็
ต่ออำยุ ตัวอักษรสำมตัวของชื่อของฉัน ฉัน เก่งพอๆ กับ กำร เขยนเลย ... กำรเรียน ไม่ใช่ เรื่องง่ำย ส ำหรับ ฉัน
ี
อย่ำงไรกตำม ตำมควำมประสงค์ของพ่อ … ควำมปรำรถนำที่พ่อมีต่อฉันก่อนจะสิ้นใจ … .
็
ฉันกัดฟน ....' ต่อไปน้ฉันจะไม่สู้อีกต่อไป .
ั
ี
ฉันจะเรียนให้หนักตำมควำมตั้งใจของพ่อ ” ฉันสัญญำและสัญญำอีกครั้ง ฉันเริ่มเรียน .
นักสู้ค ว อ น โอ ซอ ก
่
ด
ตา ม ค ว า ม ประส งค์ข อ งพ่อ ฉัน เรีย น ทีโรงเรีย น สุด ท้ย แ ล ะก้ว ขึน สูจุ สูงสุด !
้
่
า
า
QR
144
