Page 139 - ESSAY THAI 1st
P. 139
ี่
คงมีเหตุผลที่พระเจ้ำส่งฉันมำที่น ... .
ิ
็
ี่
เปนไปได้ยังไงที่ฉันมำที่นหลังจำกถูกกล่ำวหำอย่ำงผด ๆ ?
โปรด ใช้มันให้ตรงตำมที่พระเจ้ำต้องกำร !!!
็
เปนเรื่องที่ต้องขอบคุณ จริงๆ
ี
็
เมื่อฉันเปลี่ยนใจ สถำนที่แห่งน้กกลำยเปนสวรรค์เช่น กัน
็
ทุกคนจะหัวเรำะถ้ำคุณเรียกว่ำสวรรค์ในคุก แต่จริงๆ แล้ว นคือสวรรค์ส ำหรับ ฉัน
ี่
ิ
ี่
ู
เมื่อฉันมำที่น ฉันร้สึกผดมำก และ เมื่อฉันถูกจับจริงๆ สิ่งที่ฉันอยำกท ำก็แค่ ตำย
แต่พระเจ้ำต้องกำรให้ฉันเห็นแม้แต่คนที่ฉันไม่เคยเห็นและช่วยพวกเขำด้วย !
็
ี
แต่เมื่อฉันคิดถึงเรื่องน้ฉันก หัวเรำะ
ี
โลกภำยนอกมีอะไรดีขนำดน้ที่ธุรกจน้ท ำเพื่อใคร ? . ฉันนอนไม่หลับ ฉัน ออกก ำลัง กำยไม่ได้ ฉันแค่เครียด ... .
ี
ิ
' น่เปนเวลาที่พระเจ้าอนญาต ดังน้น ให้เราใชโอกาสน้พกผอน ในขณะที่เราลมลง ' และมาสะสมก าลงเพ่อโอกาสที่ย่งใหญ ่
้
ั
ิ
ื
ี
ั
่
ั
้
ี
ุ
็
่
่
กวาที่พระเจ้าจะประทานแกเรา !'
เมื่อฉันคิดอย่ำงนั้น สถำนที่แห่งน้คือ สวรรค์
ี
็
ู
หลังจำกมำที่น ฉันได้เรียนร้ควำมจริงเกยวกับกำรเอำชนะวิกฤติ และ ฉันกได้เรียนร้ถึงคุณค่ำของเวลำที่มอบให้ฉัน ด้วย
ี่
ี่
ู
ใน กำรขอบคุณส ำหรับทั้งหมดน้ ี
QR
139
