Page 265 - ESSAY THAI 1st
P. 265
็
“ มนุษย์จะเก่งทุกวิชำได้ยังไง เพรำะจีเปนประธำน
ื่
ิ
“มันต้องมีอะไรเกดขึ้นแน่ๆ ” ข่ำวลือแพร่สะพัดอย่ำงต่อ เนอง
ิ
็
อย่ำงไรกตำม เนองจำกฉันเปนประธำนำธบดีระหว่ำงที่ศึกษำอยู ฉัน ไม่ เคยเอำเปรียบสิ่งใดเลยสักครั้ง
ื่
็
่
ู
ฉันไม่เคยดื่มกำแฟร่วมกับคร หรือ ผู้ สอน เลยสักครั้ง ฉันพยำยำมอย่ำงเต็มที่ในกำรดูตัวอย่ำงและตรวจสอบ และส่งผลให้ ฉันม ี
น ้ำหนักเพิ่มขึ้น 20 กก .
ี
เมื่อผมเปนนักกฬำ ผม มักจะรักษำ น ้ำหนัก ไว้ที่ 61 กก. หรือ 62 กก. เสมอ แต่ในคอร์สน้ผมเรียนอย่ำงบ้ำคลัง เตรียมและทบทวน
่
็
ี
ตั้งแต่เช้ำถึงดึก ฟง คลำสดีๆ ส่งผลให้น ้ำหนัก ขึ้น 20 กก . แค่ หนึ่ง ปี
ั
่
ิ
น ้ำหนัก 83 กโลกรัม ที่ฉันได้รับในตอนนั้น ยังคงอยูจนถึงทุกวันน้ ี
ฉัน ใช้เวลำเพียง ปี เดียว เท่ำนั้นที่ จะเพิ่มน ้ำหนักได้ 20 กโลกรัม
ิ
ฉันได้พบกับบำงสิ่งที่น่ำอัศจรรย์ จริงๆ
ตั้งแต่นั้นมำจนถึงตอนน้ ฉันมีชีวิตที่ยำก ล ำบำก
ี
เนองจำกฉันเปนนักกฬำ ร่ำงกำยของฉันไม่เคยมีน ้ำหนักเพิ่มขึ้นไม่ว่ำจะกนไปมำกแค่ไหน กตำม
ื่
ี
็
ิ
็
กน นอน เรียน 1 ปี น ้ำหนักขึ้น 20 กก .
ิ
ฉันเรียนหนักถึงขั้นท ำร้ำยร่ำงกำย และตอนน้กใกล้ถึงเวลำสอบปลำยภำค แล้ว
ี
็
แต่บรรยำกำศมันแปลกๆ มำก
มีคนพูดเสียงดังและหลีกเลี่ยงฉันทุกครั้งที่เห็นฉัน และ มีคนไม่กคนมำรวมตัวกันที่นแล้วแยกย้ำยกันไปเมื่อฉันจำกไป สร้ำง
ี่
ี่
บรรยำกำศที่ฉันไม่ เข้ำใจ
แต่ฉันไม่สนใจ ฉันเรียนหนักเหมือนเคย และตอนน้ฉันก ำลังเร่งเตรียมตัวสอบปลำยภำคและสอบปลำย ภำค
ี
็
และแล้ววันสอบกมำถึง
เมื่อฉันออกไป ไม่มีนักเรียนแม้แต่คนเดียวจำกหลำยสิบคนปรำกฏ ตัว
ี
่
่
สถำบันวิจัยวิทยำศำสตร์และกำรกีฬำตั้งอยูติดกับหมูบ้ำนนักกฬำในแท รึง
ในห้องเรียนไม่มีใครท ำแบบ ทดสอบ
จำกนั้นกเกดควำมโกลำหลขึ้นที่สถำบันวิจัยทำง วิทยำศำสตร์
็
ิ
QR
265
