Page 269 - ESSAY THAI 1st
P. 269
ั
ี
ื่
็
เช่นเดียวกับเทียนไม่สำมำรถส่องสว่ำงโลกได้เว้นแต่มันจะเผำไหม้เอง เนองจำกฉันเปนประธำนของบริษทเหล่ำน้ แทนที่จะ
ได้รับ รำงวัลหรือได้รับใบรับรองด้วยตนเอง มัน จะดีกว่ำส ำหรับฉันที่จะเสียสละตัวเองและท ำให้โลกสดใสเพื่อที่พวกเขำจะ ทุก
ู
คนสำมำรถรับใบรับรองได้ เช่น เดียวกับใบรับรอง หลำยสิบ ใบ ฉัน ได้ เรียนร้ว่ำงำนของผู้น ำคือกำรช่วยให้ผู้คน ได้รับรำงวัล
และ ได้รับรำงวัล
และรอยยิ้มกเริ่มปรำกฏบนใบหน้ำของ ฉัน
็
็
ฉัน กร้องเพลงหนึ่ง
็
ิ
ู
กำรเมือง เศรษฐกจ สังคม วัฒนธรรม ศำสนำ ผู้น ำ ศูนย์ ฝกอบรม และ ในเมื่อผมเปนผู้น ำผม จึงต้องเปนตัวอย่ำง และร้ ว่ำ น ี่
ึ
็
คือ สิ่งที่ผมต้องท ำ จึง ปล่อยวำงทุกอย่ำงได้อย่ำง มี ควำม สุข
ึ
็
ควอน โอ-ซอก ซึ่ง เปนประธำนสมำคมผู้สอนกฬำแห่งเกำหลี จุดไฟเผำตัวเองเหมือนเทียนและ ฝกฝน ผู้สอนที่ได้รับกำรยอมรับ
ี
ในระดับประเทศ หลำยสิบคน ในหลักสูตรผู้สอนกำรแข่งขัน กฬำไลฟสไตล์แห่งชำติ ระดับ 1 ซึ่งจัดโดยสถำบันเกำหลีที่
์
ี
ด ำเนินกำรโดยรัฐ ของ วิทยำศำสตร์ กำรกฬำ ฉันเรียนจบทุกหลักสูตรอย่ำงซื่อสัตย์ และ เปนเพียงเรื่องของเวลำ ก่อนที่จะได้
็
ี
อันดับ หนึ่ง แต่ สุดท้ำยฉันกยอมแพ้ ก้ำวลงจำกต ำแหน่ง และ ไม่ ได้ รับใบรับรอง
็
ี่
ว่ำ นคือชะตำกรรมของผู้น ำ
QR
269
