Page 268 - ESSAY THAI 1st
P. 268
ฉันทนทุกข์มำโดย ตลอด
ิ
ตั้งแต่มำเปนประธำนำธบดีของคุณ ฉันไม่เคยมำช้ำกว่ำคุณ ไม่ เคยออกจำกบ้ำนก่อน ไม่เคยได้รับเงินเดือนแม้แต่เพนนีเดียว ไม่ เคย
็
ี
ู
ี
ได้รับค่ำสมำชิกแม้แต่เพนนเดียว และ ไป ท ำธุระเพื่อให้แน่ใจว่ำครกฬำ ชั้น ยอด จะส ำเร็จกำรศึกษำได้ส ำเร็จ . ,
และอำชญำกรรมเดียวที่ฉันมีคือกำรเรียนอย่ำง หนัก
ผม ได้ที่ 1 ตลอดหลักสูตร แต่ ไม่ เคย โกง และ ถ้ำ ผม ผดกเพรำะผมเรียนหนักเท่ำนั้น
ิ
็
็
ิ
อะไร ผดไปกคงเปนว่ำผมตั้งใจเรียนเตรียมตัวทบทวนและพยำยำมไม่พลำดแม้แต่ค ำเดียวในคำบเรียน
็
ี
แต่ใครบอกว่ำอะไรในโลกน้ที่ท ำให้ฉันกลำยเปนคนหลอกลวงและตัววำยร้ำยและมีเรื่องรำวที่ไม่อำจบรรยำยได้มำกมำย ?
็
ฉัน ไม่เคยพลำด ที่ หนึ่ง ?
ี่
ู
ี
ี
วันน้ฉันร้สึกตกใจมำกจนไม่ร้ว่ำท ำไมฉันจึงสมควรได้รับค ำวิจำรณ์เช่น น้ สิ่งที่ฉันท ำได้คือให้บริกำรคุณ แต่วันน้ฉันมำที่นด้วยอำรมณ์
ี
ู
เศร้ำหมอง
ไม่ ท ำกำรทดสอบ
ฉันสัญญำ .
เรำมำลุกขึ้นไปกัน เถอะ
นั้น เรำทุกคนกลุกขึ้น ขึ้นรถ และ กลับไปที่ห้องแล็บ โดยแต่ละคนกนังรถของตัวเอง
่
็
็
จำกนั้นศูนย์วิจัยจะนับจ ำนวนคน และ ยืนยันว่ำได้นับจ ำนวน แล้ว
เริ่ม สอบ
ครและ นักวิจัยพยำยำมห้ำมฉัน แต่ เมื่อฉันออกจำกหมูบ้ำนนักกฬำวิทยำศำสตร์แทรึง โดยบอกว่ำมันเปนสิ่งที่ฉันสัญญำไว้ ขณะ ที่ ฉัน
็
ู
่
ี
ี่
เดินทีละก้ำว ฉันสงสัยว่ำนคือเกำหลี นคือเกำหลี และท ำไมฉัน ควร เสียสละตัวเองเพื่อพวกเขำ ?
ี่
ตอนนั้น ฉัน นึกถึงผู้น ำของชองกยองซำมุนจงจี ยัง
QR
268
