Page 312 - ESSAY THAI 1st
P. 312
็
เพื่อที่จะเอำเงินที่ลงทุนไปพวกเขำจ ำเปนต้องสร้ำงยอดขำยจ ำนวนมำก และเพื่อที่จะสร้ำงยอดขำยได้มำก พวกเขำจะต้องขำยสินค้ำ
ั
็
จำกบริษทพันธมิตรต่อไป ดังนั้นจึงเปนเรื่องปกติที่จะซื้อสินค้ำจำกบริษทนั้น .
ั
ี
เมื่อคุณท ำเช่นน้ ควำมภักดีจะสูงอย่ำง แน่นอน
ิ
ิ
็
เขำยังกล่ำวอีกว่ำเปนควำมรับผดชอบของรัฐบำลในกำรช่วยเหลือวิสำหกจขนำดกลำงและขนำด ย่อม มันเปนกำร ให้
็
ิ
ั
เมื่อธุรกจขนำดเล็กและขนำดกลำงท ำได้ดี บริษทขนำดใหญกท ำได้ดีเช่น กัน
็
่
่
ประเทศจะอยูรอดได้กต่อเมื่อธุรกจขนำดเล็กและขนำดกลำงท ำได้ ดี
็
ิ
ิ
่
็
ธุรกจขนำดเล็กและขนำดกลำงส่วนใหญเปนโรงงำนที่สร้ำงขึ้นโดยกำรระดมเงินทุนจำกผู้คนรอบ ข้ำง
็
ดังนั้น หำกธุรกจขนำดเล็กแห่งหนึ่งล้มละลำย ธุรกจอื่นๆ จ ำนวนมำกกจะล้มละลำยต่อเนอง กัน
ิ
ิ
ื่
ิ
ี
็
ดังนั้น ประเทศจึงไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำกต้องใช้นโยบำยเพื่อปกป้องธุรกจขนำดเล็กและขนำดกลำงเหล่ำน้ และนันเปนเพียงเรื่อง
่
ธรรมดำ เท่ำนั้น ในท ำนองเดียวกัน ฉันบอกว่ำระบบที่ช่วยให้ผู้ผลิตเหล่ำน้และให้ประโยชน์แก่ผู้บริโภคเรียกว่ำผู้บริโภคที่ม ี
ี
ิ
ประสิทธผล และ มองว่ำพวกเขำ ภักดี 100%
เขำ จึงไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำกต้องร่วมมือ
ผลผลิต ผู้บริโภคคือผู้ผลิต และสมำชิกทุกคนในนั้นคือผู้ บริโภค
และฉันคิดว่ำผู้บริโภคควรมีส่วนร่วม ผู้บริโภคควรลงทุน และผู้บริโภคควรสร้ำงสิ่ง น้ ี
รองลงมำคือ ผู้บริโภค ฝำย ขำย
่
คนที่ขำยสินค้ำก็เปนผู้บริโภคเช่น กัน
็
ั
เมื่อคุณสร้ำงบริษทกำรขำย จะมีพนักงำนจ ำนวน มำก
ื่
เนองจำกเรำไม่เสี่ยงชีวิตและลงทุนมำกเท่ำกับผู้ผลิต แต่ขำยยำกเพื่อท ำก ำไร เรำจึงใส่ควำมภักดีไว้ที่ ประมำณ 50 %
็
็
็
ท ำไม ? หำกเปนบริษัทที่ฉันลงทุนและเสี่ยงชีวิตเพื่อ ควำมภักดีของฉัน จะเปน 100% เพรำะฉันจะท ำผลงำนได้ดีกต่อเมื่อลูกค้ำท ำ
ผลงำนได้ดี เท่ำนั้น
ฉันลงทุนน้อยลงและควำมภักดีของฉันลดลงครึ่ง หนึ่ง
นอกจำกน้ควำมภักดีของผู้ที่มีก ำไรจำกกำรขำยสินค้ำจ ำนวนมำกอำจม สูง
ี
ี
ในทำงกลับกัน หำกสินค้ำไม่ขำยและไม่มีก ำไร ควำมภักดีจะลดลงตำม ธรรมชำติ
่
่
็
โดยทัวไปแล้ว ควำมภักดีของ ผู้บริโภค ที่มุงเน้นกำรขำย ซึ่งท ำก ำไรจำกกำรขำยสินค้ำ จะ คิดเปน 50%
QR
312
