Page 315 - ESSAY THAI 1st
P. 315
ฉันก ำลังมองหำใครสัก คน
ี
ควอนโอซองคนแรกคือปูของฉัน ค วอน โอ ซองคนที่สองคือฉัน และ ตอน น้ ฉัน ก ำลัง ตำมหำ ควอนโอซอง คนที่สำม
่
' จิตวิญญำณแห่งควำมเข้ำใจ ' เรำจะเข้ำใจอย่ำงลึกซึ้งถึงควำมหมำยของ ' ช็องกยองซำมุนจงจิยัง ' ต่อไป … .
ี
นอกจำกน้ ประสบกำรณ์ ของฉันในกำรท ำงำนเปนหัวหน้ำสำขำเกำหลีในกำรช่วยเหลือผู้เร่ร่อนเร่ร่อนในช่วง INF ได้ท ำให้ฉันสร้ำง
็
GOB และ ด้วยเหตุนั้น Oyes มีกำรสร้ำงระบบบัตร เครดิต
่
ั
ค่ำ อย่ำงแท้จริงและแบ่งปนกับผู้คนทัวโลก
ในขณะที่ท ำสิ่งน้ฉันจริงๆ มีควำมเจ็บปวดและควำมทุกข์ ทรมำน มำกมำย
ี
ี
นอกจำกน้ เนองจำกฉันเคยเปนนักกฬำมำก่อน ฉันจึงเข้ำใจถึงควำมเจ็บปวดของนักกฬำและพยำยำมป้องกันไม่ให้พวกเขำกลำยเปนคน
ี
็
ื่
็
ี
ไม่ ดี
30 ปี ที่ บนพื้นฐำน ' วิญญำณแห่งกำรตรัสร้และกำรเชื่อฟงหลักและหลักกำรท ำสมำธ ' ไม่มีใครจ ำ ฉันได้ แต่ฉันไปท ำงำนในตอนเช้ำ
ั
ู
ิ
และออกจำกงำนตอนดึก โดย ไม่ร้ว่ำท ำไมฉันถึง ก ำลังท ำสิ่งน้โดยไม่มีใครบอกให้ท ำ พยำยำมอย่ำง หนัก
ี
ู
ในขณะเดียวกัน คุณต้องจ่ำยเงินเดือนให้กับพนักงำนของ คุณ
ี
จำกนั้นคุณจะต้องจ่ำยค่ำเช่ำ แล้ว ก็ ต้องจ่ำยค่ำธรรมเนยมกำรจัดงำน ฉันวิ่งไปรอบๆ เหมือนหำยใจไม่ออกตลอด ทั้ง ปี และใช้ทุกอย่ำง
็
ที่หำมำเพื่อสนับสนุนองค์กรที่ฉันเปน ผู้น ำ
ไม่มีใครอยำกสนับสนุน ใคร ฉันไม่แม้แต่จะจ่ำยค่ำ สมำชิก
็
ดังนั้นในขณะที่ฉัน เปนผู้น ำ ทั้งห้ำ องค์กร ฉันไม่เคยได้รับค่ำธรรมเนยมสมำชิกเลยสัก ครั้ง ฉันท ำมันทั้งหมดด้วยเงินของฉัน เอง
ี
ิ
ดังนั้น ภำยใต้เหตุผลดังกล่ำว เรำได้ด ำเนนกจกรรมอนุรักษ์ธรรมชำติและพยำยำมสร้ำงรั้วที่เรียกว่ำ Korea Sports Instr
ิ
่
uctors Association และ ด้วยรั้วนั้นที่อยูข้ำงหลังเรำ เรำจึงวิ่งไปรอบ ๆ รัฐบำลทั้งวันทั้งคืนเพื่อพยำยำมเปลี่ยนนโยบำย
ส ำหรับโค้ชกฬำ .
ี
ิ
ิ
และในที่สุด มูลนธส่งเสริมกฬำเกำหลีก็สำมำรถลงทุนและสร้ำงส่วนหนึ่งของนโยบำย ได้
ี
ท ำ สิ่งเหล่ำน้ไม่ใช่เพื่อใครอื่น แต่เพอกำรพัฒนำสวัสดิกำร วัฒนธรรม สังคม และวัฒนธรรมของประเทศของเรำ ให้ ค ำแนะน ำ
ี
ื่
ิ
ด ำเนนกำร และ ส่งเสริมสิ่ง ต่ำงๆ
ี่
ดังนั้น นักกฬำไม่ต้องรวมกลุมอีกต่อไป นักกฬำไม่ต้องโดดเรียน เรียนหนัก และออกก ำลังกำยอีก ต่อ ไป ฉันวิ่งเพรำะฉันคิด ว่ำ นคือ
่
ี
ี
่
ทั้งหมดที่ฉันต้องท ำเพื่อให้ ควำมชุมชื้น
QR
315
