Page 345 - ESSAY THAI 1st
P. 345
เมื่อถำมว่ำมำเพื่ออะไร ,,,
็
ี
่
่
็
ขณะที่ฉันอยูที่นัน ในวันคริสต์มำส ฉันเกบเงินทั้งชีวิตและเขยนจดหมำยบอกพวกเขำให้รักษำสุขภำพให้แขงแรงและมีควำมสุข โดยบอก
็
่
็
ี
ว่ำพระเจ้ำยังมีชีวิตอยู ฉันจึงเกบเงินตลอดชีวิตและอำหำรทั้งหมด และเมื่อถึงวันคริสต์มำส มำกหมด ขอเดินไปแจกต๊อกน้เอง ,,,
กำรท ำสิ่งเหล่ำน้ช่วยให้ผู้คนจ ำชื่อฉัน ได้
ี
ุ
ี
็
เพรำะพร่งน้เปนวันที่ผมจำกไป ,,,
ิ
พวกเขำส่งจดหมำยให้ฉันนับไม่ถ้วนเพียงเพรำะว่ำประธำนำธบดีก ำลังจะจำก ไป
ู
ฉันควรจะแสดงควำมยินดีกับประธำนที่เขำจำกไป แต่ ด้วยเหตุผลบำงอย่ำงฉันร้สึก เหงำ มำก
จึงส่ง
ว่ำฉันอยำกใช้เวลำเย็นวันนั้นกับประธำนำธบดี เรือนจ ำ กอนุมัติและเปดโอกำสให้เรำทั้งกลุมมำรวมตัวกันที่นัน ตั้งเครื่องคำรำโอเกะ
ิ
่
่
็
ิ
และร้องเพลง ด้วย กันจนดึกดื่น
ดื่ม เบำๆ และร้องเพลง
่
ฉันใช้เวลำวันสุดท้ำยกับคนที่ นัน
และฉันกออกจำก คุก
็
ี
แต่ นัน คือวิธที่คุณครบก ำหนดและออกมำ ,,,,
่
ฉันร้สึกสูญ เสีย ฉันตกใจมำกจน พูด ไม่ออก
ู
ฉันท ำอะไรลงไป และ เกดอะไรขึ้นกับ ฉัน ?
ิ
็
มองฟ้ำกมองไม่เห็น ,,, นกร้องกไม่ได้ยิน ,,, ใจกว่ำงเปล่ำ ,,,
็
็
QR
345
