Page 342 - ESSAY THAI 1st
P. 342
็
ิ
ิ
ี
ิ
่
็
ศำลชั้นต้นจึงกลับค ำ บรรดำนักธุรกจที่ไม่ผดกึ่งรับกไปโวยวำยพวกเขำบอกชัดเจนว่ำอย่ำพูดเรื่องน้ คนเหล่ำนั้นจึงเปนฝำยผด และจ ำเลย
ควอน โอ- ซอกไม่ ผด กำรต้อนรับที่คล้ำยกันประกำศควำม บริสุทธ์ ิ
ิ
และฟ้องคนที่ไม่ท ำกได้ แต่ฟ้องคนที่ไม่ได้ท ำไม่ ได้ ดังนั้นพวกเขำจึงปล่อยตัวและแสร้งท ำเปนว่ำนเปนธุรกจที่ไม่ได้ผล และพวกเขำก็ถูก
ิ
ี่
็
็
็
โฆษณำเกนจริงหลอกและท ำเช่น น้ ดังนั้นจึงล้มล้ำงกำรตัดสินใจเดิมและ ลด เวลำ 5 ปี ลงเหลือ 3 ปี
ี
ิ
ู
็
่
เขำ ตัดสิน ลงโทษ ขณะเดียวกันผู้พิพำกษำคนสุดท้ำยก ำลังพูดถึงข้อมูลไม่ใช่ฝำยใดฝำยหนึ่งจึงไม่ร้ว่ำจริงหรือ ไม่ อย่ำงไรกตำม
่
ี
เหตุกำรณ์น้ไม่ใช่เรื่องปกติอย่ำง แท้จริง มันเปนเหตุกำรณ์ที่ฉันไม่ร้มำกนักและไม่สำมำรถพูดได้อย่ำงมันใจ จริงๆ อย่ำงไรกตำม ผมบอก
่
็
ู
็
ี
ิ
ื
ได้เพียงว่ำหลักฐำนนั้นเหนอกว่ำ และโน้มน้ำวใจได้มำกกว่ำที่จะกล่ำวว่ำข้อมูลที่จัดท ำโดยคณะกรรมกำรตอบสนองเหตุฉุกเฉนน้ได้รับ
ี
ควำมเสียหำยดังกล่ำว เนองจำกถูกหลอกให้คิดว่ำธุรกจที่ไม่ได้ผลก ำไรที่ถูกกล่ำวว่ำได้รับควำมสูญเสียมำกกว่ำนั้นคือ ธุรกจที่ม ศักยภำพ
ื่
ิ
ิ
ที่ท ำไปเพรำะมีหลักฐำนแต่อยำกจะแนะน ำให้จ ำเลยอุทธรณ์คดี น้ ี
ี
ี
่
ไม่ ในขณะที่ท ำกำรตัดสิน เขำได้ยกฟ้องคดีและมอบให้แก่ฝำยน้ และหลักฐำนก็ดี เยี่ยม แล้วบอกว่ำจะต้องอุทธรณ์และคดีน้ยำกแก่กำร
พิจำรณำและ ไม่สำมำรถรักษำไว้ได้เพรำะพ้น ก ำหนด 14 เดือนแล้ว ตนบอกว่ำได้ตัดสินใจแล้วจึงขออุทธรณ์ต่อไป และ กำรทดลอง ครั้ง
ที่สอง สิ้นสุด ลง
ิ
ิ
ฉัน อ้ำง ว่ำ ไม่มีควำมผดใน กำรพิจำรณำคดี ครั้งแรก แม้จะอยูในกำรพิจำรณำคดี ครั้งที่สอง เขำกอ้ำงว่ำไม่ผด และ เขยน ต่อ
ี
็
่
ู
ฉันไม่ร้ด้วยซ ้ำว่ำผู้กล่ำวหำและจ ำเลยถูกสับเปลี่ยนเพรำะเปนคดีที่ไม่ สมเหตุสมผล
็
ตอนนั้นฉันแค่ยุงอยูกับกำรปกป้องตัว เอง
่
่
ี
ฉันควรจะมองเห็นสิ่งนั้นได้ แต่ฉันไม่ได้รับอนุญำตให้มองเห็น มัน ตอน น้กำรทดลอง ครั้งที่สอง สิ้นสุดลงแล้ว ฉันจะไปที่ไหน ? เขำถูก
็
็
ย้ำยไปที่เรือนจ ำ Yeoju ถึงกระนั้น ฉันกต้องรับโทษจ ำคุกที่เหลือ แต่ฉันกตกใจมำกจนท ำอะไรไม่ได้ เลย
QR
342
