Page 396 - ESSAY THAI 1st
P. 396
ี
ผู้น ำ เริ่มต้นจำกที่บ้ำน อย่ำงน้อยก ด้วยวิธเล็กๆ น้อย ๆ
็
็
ล ำบำกแค่ไหนกมีครอบครัวมีผู้น ำ
ี
พ่อของฉัน พูด ว่ำ ' มำใช้ชีวิตล ำบำกกันเถอะ ' และพูดว่ำ ' ตอนน้เรำหิวแล้ว แต่ ถ้ำเรำท ำงำนหนักต่อไปอีก ห้ำ ป เรำกสำมำรถซื้อบ้ำน
็
ี
็
ี
ของเรำเอง รถของเรำเอง และลูกกจะแต่งงำนแบบน้ได้ ' มำร่วมงำนด้วยควำมหวังกันเถอะ !' คุณสำมำรถท ำเช่น น้ ี
มีควำมหวังส ำหรับผู้น ำในครอบครัวที่น ำโดย แบบอย่ำง
ี
ิ
่
่
ในท ำนองเดียวกัน กลุม สังคม หรือ กลุมที่มีผู้น ำที่ดีจะไม่มีวันล่ม สลำย ไม่ว่ำจะยำกแค่ไหน คุณไม่มทำงเลือกอื่นนอกจำกต้องด ำเนน
ต่อไปและประสบควำม ส ำเร็จ
แต่เรำในเกำหลีไม่มี ผู้น ำ
มำ จำกกำรไม่มีผู้น ำ
่
็
นันเปนเหตุผลว่ำท ำไมจึงเรียกว่ำช็องกยองซำมุนจงจียัง
' ศูนย์ฝกอบรม ' ถูกสร้ำง ขึ้น
ึ
คำดกำรณ์สถำนะปจจุบันของ เกำหลี
ั
หำกเรำย้อนเวลำกลับไปในอดีต
มีกำรต่อสู้ระหว่ำงโนรอนและโซรอน ดังนั้น ประเทศจึงไม่สำมำรถปกป้อง ได้
เพื่อติดตำมกำรเมืองที่ส ำคัญกว่ำควำมสัมพันธ์ทำงสำยเลือด เขำฆ่ำลูกชำยของตัวเอง และ ใน ช่วง วงจรอันเลวร้ำยน้ เรำกสูญเสียทั้ง
็
ี
ประเทศของเรำ ประเทศถูกยึดไปอีก 30 ปี
ค ำสำปไหลผ่ำนเลือดของเรำมำเปนเวลำ นำน
็
เมื่อคุณคลอดบุตร เด็กคนนั้นจะท ำสิ่งเดียวกันกับ คุณ
ื
ี
ี
ด้วยเหตุน้เรำจึงสับสนเช่นน้ เจ็บปวดมำก เหนอและใต้แตกแยก ตะวันออก และ ตะวันตกแตกแยก สับสน ระหว่ำงชนชั้น สับสน
ี่
ระหว่ำงกำรเมือง และ นคือควำมจริง ที่เรำมีในสังคม เกำหลี
ี่
นคือกำรขำดควำมเปน ผู้น ำ
็
ผู้น ำ ในแต่ละสำขำ
QR
396
