Page 394 - ESSAY THAI 1st
P. 394
็
ปูของฉันภูมิใจในตัวฉันมำก และ บอก ฉัน ว่ำฉันเปนมนุษย์
่
มอบสิ่งที่คุณมีให้เพื่อนของ คุณ
็
เขำยกย่องว่ำเปนสิ่งดีเกี่ยวกับคุณ แต่คนอื่นไม่เข้ำใจ ... .
่
็
ปูของฉันสอนให้ฉันเปน ผู้น ำ
ดังนั้นฉันจึงคิดว่ำผู้น ำคือ อะไร
็
กำรเปนผู้น ำกเหมือนกับเทียนที่ส่องโลกด้วยกำรจุดไฟในตัวมันเอง
็
่
อย่ำมีชีวิตอยูเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
เกลือ มีรสเค็มต้องละลำยน ้ำ
ู
หำกมีรปร่ำงเปนของตัวเองกจะไม่มีรส เค็ม
็
็
น ้ำตำลจะต้องละลำยเพอให้หวำนมำก ขึ้น
ื่
กำรปล่อยบำงสิ่งบำงอย่ำงหมำยควำมว่ำอย่ำงไร เปนสิ่งที่คนอื่นสำมำรถเพลิดเพลินได้ สิ่ง ที่คนอื่นสำมำรถเพลิดเพลิน ได้
็
น คือ 'กำรเสียสละ '
ี่
ดังนั้นผม คิดว่ำ คณธรรมที่ย่งใหญที่สดของผูน าคอการ เสียสละ
้
ุ
่
ุ
ื
ิ
เทียนเผำไหม้ตัวเองเพื่อท ำให้โลกสดใสและบรรลุภำรกิจของมัน
เกลือท ำให้อำหำรมีรสเค็มและช่วยให้หลำยๆ คนรับประทำนอำหำรได้ดีขึ้น
หำยไปจำกพื้นโลก
็
น ้ำตำลให้ควำมหวำน ใครๆ กชอบและฆ่ำตัวตำย
ิ
บรรลุภำรกจของคุณ
ิ
ิ
นันคือภำรกจ และ ภำรกจของผู้น ำ คือ การละทิ้ง ตนเอง
่
ถ้ำผู้น ำดีโลกจะล่มสลำย
็
็
หำกผู้น ำเปนผู้อุทิศตน หำกผู้น ำเปนผู้รับใช้ และหำกผู้น ำเสียสละตนเอง
สังคมนั้นกจะอยู รอด
็
่
็
ดังนั้นคุณธรรมของผู้น ำกคือ คุณต้องมีควำมร้ที่ถูก ต้อง
ู
ื
ั
ื
'ความรู้คอพลง' ' ความรู้คอพลง .'
ั
ู
็
ผู้น ำที่ไม่ร้อะไรเลยจะเปนผู้น ำได้อย่ำงไร ?
ู
คุณต้อง ร้จัก ดนตรี
คุณต้องร้ วิธกำรสอน มัน
ู
ี
QR
394
