Page 44 - ESSAY THAI 1st
P. 44
ฉันยังคงเรียนฟุตบอลจำก อำจำรย์ Kim Seok-jo , Yoo Jong-geun และ Choi Jong- geun
ฉันมีจิตวิญญำณแห่งกำรแข่งขันที่แข็งแกร่งกว่ำคนอื่นๆ ดังนั้น ทุกคนจึงกลับบ้ำนหลังจำกฝกซ้อมตอนเย็น
ึ
็
แล้ว ฉัน กแอบเอำลูกฟุตบอลไป โรงเรียน
วิ่งคนเดียวใต้แสงจันทร์ .... ยิงคนเดียว .... กรี๊ด .... เตะ ....
ตั้งศูนย์คนเดียว .... วิ่งยิง .... ท ำประตู .... วิ่งคนเดียวอย่ำงมีควำมสุข ....
กระโดด ... ฉันแค่ท ำงำน หนัก
็
ว่ำ ฉันเปนขโมยจึงออกมำพร้อมกับคลับ
“ ไอ้สำรเลว กลับ บ้ำน เร็วเข้ำ ...” ฉันถูก ดุ
็
็
ู
อย่ำงไรกตำม ครบำงคนกชื่นชมฉันในเรื่อง นั้น ไม่หรอก คนที่ชื่นชมฉัน
ฉันคิดว่ำมีมำก ขึ้น
หนึ่งในนั้นคืออำจำรย์จำงจอง ซิก
ฉันท ำงำนหนัก มำก
มัก จะออกก ำลังกำย ตอนดึกเสมอ ตั้งแต่ 10.00 ถึง 00.00 น . ถึงเวลำที่ทุกคนต้องเข้ำนอน แล้ว
ื่
่
ออกก ำลังกำยแบบนั้นถ้ำเหนอย .... กแค่ นอนหน้ำจอใหญ ในสนำมเด็กเล่นที่ว่ำงเปล่ำ ....
็
เลย ... ผมคุยเรื่องดำวบนฟ้ำเปนเพื่อน ครับ
็
็
ในเวลำนั้นดวงดำวกส่องแสงเจิดจ้ำ มำก
ดำวมองมำที่ฉัน ยิ้มอย่ำงสดใส และหันหน้ำมำใกล้ ฉัน
ู
มันไม่ได้มำกจนคุณไม่ร้ด้วยซ ้ำว่ำดวงดำว ในโซลเปนยังไงบ้ำง มัน กระพริบตำจริงๆ
็
มันส่อง แสง ฉันเคยนอนคุยกับดวงดำวบน ท้องฟ้ำ
ดวงดำวดูเหมือนจะเข้ำใจสิ่งที่ฉันก ำลังพูด ... และพวกมันกส่องแสงเจิดจ้ำยิ่งขึ้นไป อีก
็
็
พวกเขำเปนเพอนที่ดีของฉัน เสมอ
ื่
่
“ ด ว งด า ว ฟังอ ยูเส ม อ แต่ ไม่เค ย พูด ”
่
“ ช่า งเป็น ทีปรึกษ า ทีดีจริงๆ ”
่
QR
44
