Page 49 - ESSAY THAI 1st
P. 49
่
จ า ก Oseong ถึง Oseok จ าก ปี1957 ถึง 1959 ( เกิดใ น ปี ที7 ข องโรงเรียน
ประถม ศึกษ า )
็
ี
หลังจำกช่วงเวลำอันยอดเยี่ยมของฟุตบอล ตอนน้กถึงเวลำเข้ำสูโรงเรียนมัธยมต้น แล้ว
่
ั
ฉันใฝฝนที่จะเรียนจบและเข้ำเรียนมัธยม ต้น
่
' ฉันควรไปโรงเรียนมัธยมต้นไหน? '
‘ ใครจะไปที่ไหน?’ เปนสิ่งที่เรำทั้งคูอยำก ร้ ู
่
็
ฉัน กับเพื่อนหนึ่งหรือสองคนพยำยำมพำกันไปโรงเรียนต่ำงๆ
ื่
ฉันเริ่มเล่นฟุตบอลซึ่งฉันชอบ เพื่อให้สำมำรถเข้ำร่วมได้โดยไม่ต้องเสียค่ำเล่ำเรียน แต่เนองจำกฉันเก่งฟุตบอลมำก ฉัน คิดว่ำ ฉันควร จะ
ไปโรงเรียนมัธยมศึกษำตอนต้นโดย อัตโนมัติ
แต่มีคนมำเยี่ยมพ่อแม่ฉันที่ โรงเรียน
เหตุผลคือ ....
ี
หำกคุณได้รับรำงวัล ถ้วยกำรศึกษำประจ ำจังหวัดคยองซังบุกโดเปน เวลำ สำม ปติดต่อกัน คุณจะได้รับเกียรติในกำรรักษำธงที่ชนะไว้ที่
็
โรงเรียน ของคุณ
ปจจุบันโรงเรียนของเรำ คือ
ั
ี
' ฉันได้รับ รำงวัลถ้วยผู้อ ำนวยกำรกำรศึกษำประจ ำจังหวัด เปนเวลำสอง ปี และ ถ้ำฉันชนะอีกหนึ่งป ฉันจะชนะ สำม ปติดต่อกัน จำก
็
ี
ุ
นั้น ฉันจะรักษำธงแชมปอันร่งโรจน์ที่โรงเรียนประถม Punggi ไว้ตลอด ไป
์
่
เขำโน้มน้ำวพ่อแม่ของเขำโดยพูดว่ำ ' มีโอกำสที่ดีที่จะชนะในงำนใหญ น้ ตรำบใดที่โอซอกยังอยูที่นัน '
่
ี
่
เขำบอกว่ำเขำจะช่วยฉันทุกอย่ำง เริ่ม ตั้งแต่ เข้ำศึกษำต่อ ดังนั้นเขำจึงอยำกให้ ฉัน อยูที่โรงเรียนประถมศึกษำพุงกต่อไป อีก หนึ่ง ปี
ี
่
ู
ื่
เนองจำกพ่อแม่ของฉันไม่ร้สถำนกำรณ์ พวกเขำจึงไม่สำมำรถปฏิเสธค ำขอที่จริงจังของโรงเรียนได้และจบลงด้วยกำร ยอมรับ
เพรำะนัน …
่
ลงเอย ด้วยกำรเรียนประถมศึกษำเปนเวลำ 7 ปี เพิ่มไปอีก 1 ปี ในขณะที่ คนอื่น จะเรียนจบใน 6 ปี
็
็
ุ
แม้ว่ำฉันจะแข่งขันกับร่นน้อง แต่มันกไม่ได้น่ำอึดอัดใจ เลย
็
ตั้งแต่วันนั้นเปนต้นมำ ฉันไม่สำมำรถไปงำนรวมตัวของชั้นเรียนได้ อีก
ได้ และไปประชุมเพื่อนไม่ได้
แน่นอนว่ำฉันเลิกไปงำนรวมตัวในชั้นเรียน และ ในไม่ช้ำ ควำมสัมพันธ์ของฉันกับเพื่อนกเริ่มอึดอัดและ อึดอัด
็
QR
49
