Page 209 - ESSAY THAI 3rd
P. 209
ี่
จ ำนวน มำกมำที่นเพื่อไปท ำงำน
ฉันดีใจมำกเมื่อมำท ำงำนแต่เช้ำและเช็ดโต๊ะพนักงำนด้วยมือของตัว เอง
็
บำงคนอำจบอกว่ำประธำนแบบไหนท ำควำมสะอำดโต๊ะพนักงำน แต่ฉันไม่สนใจ หรอก ฉันเปนประธำนแบบไหน ?
ิ
ิ
เมื่อฉันเกดฉัน เกดมำ พร้อม กับช้อนทองหรือ ช้อน ดิน
และฉันกดีใจมำกที่ได้ท ำสิ่ง ดีๆ
็
ดังนั้น ทุกครั้งที่ฉันเช็ดโต๊ะแบบน้ ฉันจะมีควำมสุขทุก ครั้ง
ี
และยิ่งไปกว่ำนั้น เมื่อฉันช ำระเงิน ฉันไม่เคยมำที่ห้องเพื่อรับกำรช ำระเงิน เลย
เพรำะฉันไม่มีโต๊ะของตัวเอง และไม่มีห้องของตัว เอง
ฉันไปหำพนักงำนและจ่ำย เงิน
่
และที่นังของฉันอยูในห้องบนชั้น ดำดฟ้ำ
่
่
ชั้นที่ดี และ ที่นังที่ดีทั้งหมดมอบให้กับผู้ บริหำร
คือ โต๊ะ และ ห้องบนชั้นดำดฟ้ำ
ี
ถึงกระนั้นฉันกมีควำม สุข ฉันมีควำมสุขมำกเมื่อไปที่ อำคำรน้ ใน ตอนเช้ำโดยคิดว่ำตัวเองได้มำได้อย่ำงไร และ เวลำที่ฉันตบ
็
โต๊ะและร้สึกมีควำมสุขกผ่ำนไปอย่ำง รวดเร็ว
ู
็
ี่
และเมื่อฉันมำที่น ฉันดีใจมำกที่ได้เห็นผู้คนที่ถูกท ำลำยด้วยกำรขำยแบบ door-to-door และกำรตลำดหลำย
ระดับ กลับมำวิ่งเพื่อชีวิตของพวกเขำ อีก ครั้ง
็
ฉันหวังเปนอย่ำงยิ่งว่ำคนเหล่ำน้จะท ำได้ ดี
ี
ี
ิ
ฉันจึงมีควำมสุขมำกเมื่อมีกำรบริจำคอำคำรหลัง น้ ไม่มีกำรแนบเงื่อนไขใด ๆ ไม่ใช่แค่ของฉัน ฉันก ำลังโอนกรรมสิทธ์ ให้ กับ
ี
่
ี
็
คุณ จึง เปนของคุณ ดังนั้น คุณควรจัดกำรให้ดี สิ่งที่ส ำคัญที่สุดในเวลำน้กคือ คนเหล่ำน้ไม่มีที่อยูอำศัย และ เร่ร่อน พวกเขำจึง
็
ไม่ร้ว่ำจะวิ่งอย่ำงไร บริษท .
ู
ั
ี
นันเปนเหตุผลว่ำท ำไมฉัน ไม่เคยม ควำมผูกพัน ทำง โรงเรียน ภูมิภำค หรือ ทำงสำยเลือดกับ บริษท น้ เลย ตลอดชีวิต ฉันไม่
ั
ี
็
่
ี
เคยมีควำมผูกพันทำงสำยเลือดกับโรงเรียน ท้องถน หรือ ทำง สำยเลือด กับบริษทน้ เลย
ิ่
ั
พี่ชำยของฉันมำ ขอให้ฉันหำ งำน ท ำให้หลำนชำย แต่ ฉันช่วยครอบครัวคนอื่นหำงำนท ำและจัดกำรงำนให้พวกเขำได้ดี แต่ ฉัน
ท ำหลำยอย่ำงจริงๆ ที่ฉันท ำไม่ได้เพื่อตัว เอง และ ตระกูล . ฉันบอกว่ำฉันท ำไม่ ได้
็
แม้ว่ำไม่มีใครจ ำฉันได้ แต่ฉันใช้ชีวิตโดยคิดว่ำฉันเปนบุคคล สำธำรณะ
QR
209
