Page 213 - ESSAY THAI 3rd
P. 213
็
มันเปนเพียงเรื่องของเวลำ ก่อนที่คนที่มีทุกอย่ำงจะชนะคนที่ไม่มีอะไร เลย
ี
่
แล้วอำคำรหลังน้ถูกสร้ำงขึ้นมำได้อย่ำงไร และ คนที่สร้ำงมันทุมเทควำมพยำยำมลงไปได้อย่ำงไร ?
ี
ี
่
ใครจะเข้ำใจเรื่องรำวอันเจ็บปวดของฉันที่ต้องหลังน ้ำตำในขณะที่ดูสิ่งน้บินหน ไป
อำคำรหลังน้ที่ฉันสร้ำงขึ้นโดยไม่สำมำรถช่วย น้องชำย หรือ หลำนชำย ของ ฉัน ได้ ฉันส่งต่อให้คนที่ไม่มีควำมสัมพันธ์ทำง
ี
่
ี
โรงเรียน ภูมิภำค เลือด หรือ สิ่ง อื่นใด และบริจำคเพื่อให้พวกเขำอยูอย่ำงมีควำมสุข แต่ สิ่ง น้ สถำนที่น่ำทึ่งมำก
น คือ อำคำร G.O.B และ อำคำรโอซอง
ี่
ี
ิ
ใจยังปวดร้ำวทุกครั้งที่เห็นภำพ น้ แต่ดูเหมือนมีเจ้ำของคน อื่น มันแค่สะเทือนใจ แต่ฉัน ถำม ปดบัง .
้
“ ความสุขของการสรางอาคารของตัวเองคออะไร ?...”
ื
้
่
ื
“ และ อะไรคอความสุข เมอคุณ บรจาคอาคารหลังนัน ?...”
ิ
ื
QR
213
