Page 339 - ESSAY THAI 1st
P. 339
ในระหว่ำงกำรพิจำรณำคดี ผู้พิพำกษำ ถำม ฉัน เปนครั้งแรก ว่ำจ ำเลยมีค ำพูดสุดท้ำยหรือ ไม่ ฉันจึงบอกว่ำมีบำงอย่ำงจะพูดและฉันก ็
็
พูด ถึงผู้พิพำกษำ ลี ,,,,,
ผู้พิพำกษำ ! คุณได้ท ำอะไรดีๆ บ้ำง ไหม? ไม่สิ ขณะที่ฉันเดินไปตำมถนน ผู้คนล้มตำย และฉันก็ล ำบำก ฉัน ควรจะผ่ำนไปเลยดีไหม ?
ื
็
อย่ำงน้อยฉันควรลดเชือกลงเพื่อช่วยเขำ ไหม? ฉัน ลง ไปที่ เชือกเพื่อช่วยฉัน และ ผู้คนกจับมันไว้และปนขึ้นไป แต่เชือกไปจับเชอกที่เน่ำ
ี
ื
ื
ี
็
ี
เสีย และคนที่ปนขึ้นไปก็ตำย และคนที่ถอเชือกที่แขงแรงกปนขึ้นไป ( มีผู้คนปนขึ้นไป 1,034 คน และ คนที่ถอเชือกเน่ำๆ ก็ล้มลงเสีย
็
ี
ชีวิต แล้วฉันก ำลังฆ่ำ เหรอ ? ( ผู้พิพำกษำไม่ได้พูดอะไร )
็
สอง มีคนสำมประเภท หินในโลกมีสำม ประเภท มีทั้งเศษหิน หินเทียม และ หิน เศษหิน คือ ก้อนหินที่ถูกทิ้งไว้ข้ำงถนน หิน เทียมเปนหิน
อ่อน ซอกซอก (壽石) เปนหิน ช่วย ชีวิตที่ท ำจำกฝน ลม และพำยุหิมะ ( แล้ว ไงล่ะ ? )
็
ั
ฟง . ฉันพูด ต่อ
ู
กำรทิ้งเศษหินต้องเสีย เงิน หินเทียมคือคนที่ร้จักแต่ตัวเอง เท่ำนั้น
ซอกซอกถูกสร้ำงขึ้นโดยสำยฝน ลม และพำยุ หิมะ
มีคน เหมือนขยะที่ใช้ชีวิตด้วยกำรท ำร้ำย ผู้อื่น คนที่เพียงต้องกำรสร้ำงประโยชน์ให้ตัวเองเท่ำนั้น และ ยัง มีคนเหมือน หินเทียม ที่บอก
ิ
ว่ำสิ่งที่พวกเขำ ต้อง ท ำคือกนให้ดีและมีชีวิตที่ดี ในทำงกลับกัน มีคน ที่ยอม แพ้ เหมือน หมอผู้พลีชีพและเหมือนพระเยซู และ ท ำให้
โลก สดใส
ิ
ิ
่
ี
ู
ฉันม ' วิญญำณแห่งกำรตรัสร้ กำรท ำสมำธ กำรท ำสมำธ และกำรตรัสร้ ' และในขณะที่อยูเปนกลุมฉันก็ท ำงำนเพื่อท ำควำมดีและไม่เคย
่
ู
็
ท ำอันตรำยต่อผู้อื่น เลย แล้วฉันอยูที่นได้ยังไง ?
่
ี่
เมื่อฉันดูค ำฟ้อง มัน เต็มไปด้วยสิ่งที่ฉันไม่เคยเห็นหรือได้ยิน และ สิ่งเดียวที่ถูกต้องคือชื่อของฉัน พวกเขำจะพิจำรณำคดีตำมเรื่องน้ ได้
ี
ี
ั
ั
อย่ำงไร ดังนั้นฉันจะเล่ำข้อสรปของฉันให้คุณ ฟง ฉันไม่เคยก่ออำชญำกรรมเช่น น้ ฉันไม่เคยแม้แต่จะฝนถึงมัน เลย
ุ
ี
และถ้ำคุณต้องกำรลงโทษฉัน กให้โทษประหำรชีวิตฉัน เลย มิฉะนั้นฉันกไม่มีควำม ผด ฉันไม่เคยคิดเรื่องน้มำก่อน เลย ท ำไมฉันต้อง
็
ิ
็
ผ่ำนเรื่องน้ ? เขำพูดแบบน้ . ี
ี
อย่ำงไรกตำม สิ่ง ที่กลับมำหำ ฉัน คือโทษจ ำคุก ผู้พิพำกษำยกค้อนขึ้นแล้วหย่อน ลง
็
QR
339
