Page 387 - ESSAY THAI 1st
P. 387
ู
มนุษย์ทุกคนเหมือนกัน แต่เรำเรียนร้ที่จะควบคุมตนเองผ่ำนกำร ศึกษำ
เช่นเดียวกันแต่
็
พุทธศำสนำไม่ได้หมำยควำมว่ำคุณสำมำรถเปนพุทธะได้ด้วยกำรยอมแพ้ตัวเอง ?
่
นันไม่ใช่กระบวนกำรของกำรไปถึงจุดสูงสุดใช่ไหม ?
ี
แล้วเรำจะละทิ้งตัวเอง ละทิ้งทุกสิ่ง ทิ้งทุกสิ่ง ทิ้งทั้งหมดน้ และกลำยเปนคนสะอำดและมหัศจรรย์ได้จริง หรือ ?
็
ิ
็
ั
กำรท ำสมำธเปนเพียงกำรปลูกฝงสิ่งนั้นไม่ใช่ หรือ?
็
กำรท ำสมำธเปนกำรช ำระล้ำงด้วยกำรละทิ้งตัวตน
ิ
กำรก ำจัดควำมโลภทั้งหมดเปนกระบวนกำรของกำรท ำสมำธและควำมเข้มงวดสูงสุดในพระพุทธศำสนำไม่ใช่ หรือ?
็
ิ
็
่
แต่นันเปนไปได้เหรอ ?
แล้วคริสต์ศำสนำที่สองคืออะไร ?
มีสองควำมคิดในตัว ฉัน
ฉันมีควำมคิดที่สกปรกและไม่ ดี
นักปรัชญำยุคกลำง ชื่อ Plotinus พูดถึงสำมสิ่ง : ส สำร จิตใจ และ จิต วิญญำณ
มีโลกวัตถุ โลกแห่งจิตใจ และโลกแห่ง วิญญำณ
วัตถ ไม่มีอะไรนอกจำกควำมบำป
ุ
ิ
โลกแห่ง จิต คือ กัลปง ฉันเกดมำพร้อมกับจิตใจที่เต็มไปด้วยควำมขัดแย้ง ชอบ มัน ฉัน ชอบมัน เกลียด มัน
ั
โลก แห่ง วิญญาณ ผสมผสำนกับสสำรและประกอบด้วยสัตว์และพืชหลำกหลำยชนด
ิ
ู
จ ำนวนจิตวิญญำณ ที่รวมอยู ในสสำร สัตว์ สำมำรถกลำยเปน รปแบบชีวิต ที่สูงขึ้นหรือ ต ่ำลงได้ และ น คือที่ที่สถำนะของกำรบวชถูก
ี่
่
็
ก ำหนด
ได้ รวมเข้ำกับจิตวิญญำณยังคงเปนวัตถุที่ไม่มีชีวิตเช่นก้อนหิน
็
ู
ในขณะเดียวกันโลกแห่งวัตถุ ' ควำมผด' นันคือโลกแห่งควำมร้สึกผิด
ิ
่
ฉันอยำกเห็นและดื่มชำดีๆ และอยำกมีสถำนะทำงสังคมที่สูง
ฉันท ำเพรำะฉันต้องกำรที่จะได้รับควำมเคำรพอีก ครั้ง
QR
387
