Page 390 - ESSAY THAI 1st
P. 390
ื
ฝำฝน กฎหมำยจรำจรทำงถนน
่
็
พ่อของฉันเปนผู้ พิพำกษำ
่
ลูกชำยยืนอยูต่อหน้ำผู้ พิพำกษำ
ผู้พิพำกษำ ถำม
" คุณชื่ออะไร? "
“ ท่ำนพ่อ ท่ำนยังไม่ทรำบชื่อข้ำพเจ้ำด้วยซ ้ำ ”
่
“ บ้ำนฉัน อยูไหน ”
“ ท่ำนพ่อ ท่ำนเสีย สติไป แล้ว ท ำไมท่ำนไม่ร้จักบ้ำนของท่ำนด้วยซ ้ำ ”
ู
เรำพูดถึงสิ่งน้และสิ่ง นั้น
ี
ี
ตอนน้ส ำหรับค ำ ตัดสิน
ก็ คิดในขณะที่เขำลงจำกรถ
‘ พ่อ จะ ดูแล ทุกอย่ำง ’ ,,,,,
็
ั
อย่ำงไรกตำม พ่อของฉัน ซึ่ง เปน ผู้พิพำกษำ และ สวมเครื่องแบบผู้พิพำกษำ ได้ ฟนค้อนลง
็
“ คุณจะถูกลงโทษด้วยไฟ 400 ครั้ง ”
ู
เด็กร้สึกถูก ทรยศ
‘ พ่อของฉัน …,,,,’ ฉันร้สึกถูกหักหลัง ได้ อย่ำงไร
ู
่
ผู้เปนพ่อจะถอดเสื้อคลุมออกและมำอยูต่อหน้ำลูก ๆ
็
มำ ,,,, และพูด กับจอห์นลูกชำยของคุณว่ำ " ไปกัน เถอะ " "จอห์น ."
ตอนนั้นจอห์นบอกว่ำฉันจะไม่ยุงกับพ่อ แล้วท ำไมเขำถึงจับฉันมำเปนอำชญำกรและขอให้ฉันไป กับ เขำ ด้วย ล่ะ?
่
็
ู
พ่อจึงพูดว่ำ “ ฉันไม่ร้ว่ำลูกท ำบำปอะไร ”
กล่ำวอีกนัยหนึ่ง พ่อของฉันปฏิบัติหน้ำที่รำชกำรอย่ำงถูก ต้อง
“ ฉันท ำงำนของฉันแล้ว และ คุณคือลูกชำยของฉัน ”
มันมีบทบำท .
มนุษย์ จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เรำจะกระท ำบำปมำกมำย
ู
็
ิ
พระเจ้ำร้ว่ำไม่มีทำงเลือกเพรำะมนุษย์เกดมำมีสองใจและไปได้ด้วยใจที่ไม่ดีและจิตใจที่ดี และพระเจ้ำกร้ว่ำเรำไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำก
ู
ท ำบำป ดังนั้น พระองค์จึงส่งพระบุตรที่มีค่ำที่สุดของพระองค์มำยังโลกน้เพื่อเรำ ควำมจริงที่ว่ำพระองค์ประทำนควำมรอดแก่เรำโดยผ่ำน
ี
ควำมรักและกำรสิ้นพระชนม์ของพระองค์บนไม้กำงเขนคือควำมชื่นชมยินดีในควำมรอดของ เรำ
QR
390
