Page 51 - ESSAY THAI 1st
P. 51
่
็
ว่ำเหตุผลกคือพ่อของฉันเสียชีวิตที่อันดง และ ฉันย้ำยไปที่ภูมิภำคอัน ดง ตอนที่ฉันแข่งขันพ่อของฉันอยูด้ำนหลังไอและ ตะโกน
แม้จะภูมิใจเมื่อได้รับรำงวัลนักเตะยอด เยี่ยม
่
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ใครสังเกตเห็น พ่อของฉันซ่อนตัวอยูที่ไหนสักแห่งและเฝ้ำดู ฉัน
ฉัน พยำยำมอย่ำงเต็มที่ที่จะเพิกเฉยต่อต้นตอของเสียงไอของพ่อ
็
ี
ี
็
ู
มันกลำยเปนหน้หัวใจของฉันตลอดไป และ แม้จะผ่ำนมำหลำยป ฉันกยังร้สึกเสียใจต่อพ่อของฉัน มำก
ี
ตอนนั้นฟุตบอลคือทุกสิ่งทุกอย่ำงในชีวิตของ ฉัน ฉันอยูไม่ได้สักวันถ้ำไม่ม ฟุตบอล
่
ื่
อย่ำงไรกตำม เนองจำกสถำนกำรณ์ทำงครอบครัว ฉันจึงต้องย้ำยไปหลำย แห่ง
็
ี
ทุกครั้งที่ฉันย้ำย ฉันจะเข้ำเรียน ชั้น ประถมศึกษำปที่ 1
ี
ี
แม้ว่ำคนอื่นจะใช้เวลำ 6 ปในกำรเข้ำเรียนชั้นประถมศึกษำ แต่ฉัน ใช้เวลำ 7 ปจึง จะ ส ำเร็จ
เนองจำกอำยุของฉัน ฉันจึงไม่สำมำรถย้ำยไปเรียนมัธยมศึกษำตอนต้น ได้ ฉันอยำกจะประสบควำมส ำเร็จในฐำนะนักฟุตบอลจริงๆ
ื่
ั
แต่ด้วยอำยุของฉัน ฉันจึงต้องละทิ้งควำมฝนที่จะไปโรงเรียนมัธยมศึกษำตอน ต้น
'อ่า นา เสียดาย ....'
่
ั
ี
้
็
ั
ี
ี
ิ
ั
ด้วยวธน้ ความฝนของเด็กชาย จึงเต็มไปด้วยรอยแผลเปนหลงจากถูกกอน หินฟาด ที่น่และที่ น่น
ที่ ฉันเศร้ำนั้นเปนอย่ำงไร .... มันเปนเหตุกำรณ์ที่เศร้ำที่สุดเหตุกำรณ์หนึ่งในชีวิตของฉันและยังคงเปนเรื่องรำวที่น่ำสะเทือนใจ
็
็
็
ั
็
ควำม ทุกข์ทรมำนมำหลำยวัน ควำมฝนของเด็กชำยที่จะได้เข้ำเรียนในโรงเรียนมัธยมศึกษำตอนต้นและเติบโตมำเปนนักฟุตบอล
ต้องพังทลำยลงเช่น น้ ี
QR
51
