Page 56 - ESSAY THAI 1st
P. 56

ฉัน ได้ 'ปรำกฏตัวครั้งแรก' ของฉันที่ Andong Games
                คูต่อสู้คนแรกคือโรงเรียนมัธยมแทกูนองลิ ม
                 ่
                                                                   ิ
                                                                                         ็
               โรงเรียนมัธยม Daegu Nonglim  ครองกำรแข่งขันเทนนิสซอฟต์เทนนสระดับมัธยมปลำยของเกำหลีมำเปนเวลำ  10  ปี  และ
                 ็
                                                                   ็
                                               ็
               เปนทีมเทนนิสซอฟต์เทนนิสระดับมัธยมปลำยที่แขงแกร่งที่สุดในเกำหลี  โดยเปนตัวแทนของเกำหลีเสมอในกำรแลกเปลี่ยนกำรแข่งขัน
                              ่
                             ี่
               ระหว่ำงเกำหลีและ ญปุน
                     ็
               คนอื่นๆกเหมือนกันหมด
               'เรำไม่เหมำะกับโรงเรียนมัธยมเกษตรกรรมแทกู ' เขำพูดว่ำ .
               อย่ำงไรกตำม ในท้ำยที่สุด เรำกแพ้เกมน้ไปเพียง 3 ต่อ 2 เท่ำนั้น
                     ็
                                         ี
                                   ็
               ในเกมนั้นผมสร้ำงควำมประทับใจให้กับหลำยๆ คนในวันนั้นอย่ำง มำก

               โค้ชคิม นัมกยู จำกโรงเรียนมัธยมแทกู นองลิม มำเยี่ยมพวกเรำหลังจบ เกม

               และ ,,,
               “ เขำเปนผู้เล่นที่ดี มำก “ถ้ำฉันท ำได้ดี ฉันกสำมำรถเปนผู้สมัครชิงต ำแหน่งประธำนำธบดีได้ ” เขำพูดว่ำ .
                    ็
                                           ็
                                                 ็
                                                                      ิ
               กัน สักพัก
               เขำมองมำที่ฉันแล้วพูดว่ำ "เจอกันใหม่ครำวหน้ำ !" เขำยิ้มและเสีย ชีวิต
                                                                ็
               ในเวลำนั้น หัวหน้ำโค้ชของเรำคือ ปำร์ค ซองฮุน และ เขำบอก ฉัน ว่ำฉันเปนผู้เล่นที่มีอนำคตที่โรงเรียนมัธยม Daegu Nongli
               m ต้องกำรเลี้ยงดู

               และพวกเขำขอให้คุณย้ำย โรงเรียน



               ฉัน ตื่นเต้นมำก

                                            ู
               ฉันไม่อำจลืมควำมทรงจ ำที่ได้ออกไปดึลมำรตอนดึกเปนครั้งแรกในรอบนำน ได้มองดูท้องฟ้ำ และมีควำมสุข มำก
                                                  ็
                                            ื
               มันเปนควำมร้สึกหลอกลวงครั้งแรกในรอบ เกอบ หนึ่ง ปี
                   ็
                         ู
               คืนนั้น ฉันได้เห็นดำวระยิบระยับที่ฉันเห็นขณะเล่นฟุตบอลอีก ครั้ง
               มันดีจริงๆ เหมือนได้เจอเพื่อนเก่ำหลังจำกผ่ำนไป นำน

               กัน อยูนำน
                    ่


                                                                                    ึ
                                                                       ิ
                                                                                                ่
               ฉันปรึกษำกับพ่อแม่ของฉันและไปที่โรงเรียนมัธยม Daegu Nonglim ในช่วงปดเทอมฤดูร้อนเพื่อฝกซ้อมกับผู้เล่นที่ นัน
               พอใจ มำก
               “ มันเร็ว มำก และ ช่วงเวลำ แห่งกำรปะทะ นั้นแม่นย ำมำก ” ในขณะที่ก ำลังท ำอยู ่

                                                                             ่
                                              ิ
               “ ถ้ำ ฉันท ำงำนหนัก ฉันจะกลำยเปนประธำนำธบดีของเกำหลีอย่ำงแน่นอน ” เขำให้ควำมกล้ำแก ฉัน
                                      ็
     QR




                                                     56
   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61