Page 103 - ESSAY THAI 02
P. 103
็
็
มันจะเปนเรื่องยำก ที่จะท ำแม้ว่ำคุณจะใช้เงิน กตำม
และฉันรับประกันได้ว่ำคุณจะไม่มีวันสำมำรถสร้ำงมันขึ้นมำด้วยเงินนั้น ได้
ต้องขอบคุณระบบที่ยำกล ำบำก ผลก ำไรมหำศำลที่เพิ่งเริ่ม ต้น
รอ ไม่ไหว ฉันไม่ได้ท ำงำนหนัก เลยไม่ได้ก ำไร ,,,,
็
ั
ิ
มันเปนควำมผดของฉันทั้งหมด ,,, พวกเขำฝงฉัน ไว้
มันส ำหรับฉันเหรอ ?
เลขที่ … .
็
ั
ื่
เนองจำก GOB เปนบริษทที่ก่อตั้งโดยกลุมเจ้ำของธุรกจที่แตกต่ำงกัน แต่ละบริษทจึงมีบริษทของตัว เอง ซึ่งหมำยควำมว่ำ ฉัน ไม่ใช่
ั
ั
ิ
่
ั
็
บริษทเดียว ฉันเปนเพียงผู้น ำของพวก เขำ
ู
ถึงฉันจะนอนฉันกกระโดดขึ้นมำและร้สึกหงุดหงิดจนร้สึกเหมือนก ำลังจะตำย
ู
็
ระหว่ำงที่ผ่ำนช่วงเวลำอันน่ำทึ่งน้ ,,,,
ี
ฉันไม่ต้องกำรที่จะปรำกฏตัวในที่สำธำรณะอีก ครั้ง
ประธำน . มี ผู้ติดตำมประธำน กว่ำ 10,000 คน
ู
ส่งผลให้ภำยใน นั้น ฉันร้ดีว่ำใน 10,000 คน มี คนไม่ชอบ มัน
เขำบอกว่ำเขำทนควำมหิวได้ แต่เขำทนอำกำรปวดท้องไม่ ได้
อย่ำคิดว่ำคุณไม่ได้รับอะไรเลยเพรำะคุณไม่ได้ท ำงำน ... .
ั
พวกเขำยุยงให้ฉันฝงฉัน โดยใช้ค ำพูดและค ำโกหกทั้งหมดที่ไม่ได้ พูด
ี
ในสถำนกำรณ์เช่นน้ ใครจะอยำกท ำงำนเพื่อคนไร้ที่พึ่ง ?
จนถึง ที่สุด
ั
ี
ในท้ำยที่สุด เมื่อบริษทน้ล่มสลำย คุณสำมำรถคิด ว่ำ ตัวเองสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่ำงไป แล้ว
็
ส ำหรับชีวิตของฉัน ฉันเปนประธำนขององค์กรวิชำชีพในขณะนั้น และมีองค์กรวิชำชีพ กว่ำ 10 ล้ำนองค์กร ดังนั้นฉันจึงสำมำรถเพิ่ม
จ ำนวนสมำชิก และ ร้ำนค้ำในเครือ ในบริษท น้ ได้อย่ำงง่ำยดำย
ั
ี
เพรำะมีหลำยคนตำมมำโดยขอให้ผมเข้ำร่วม ด้วย
มันเปนเพียงเรื่องของเวลำก่อนที่มันจะใหญขึ้นเมื่อเวลำผ่ำน ไป
่
็
ี
น้ และกนกันเอง
ิ
ู
อะไรสำมำรถจัดกำรกับควำมร้สึกเจ็บปวดนั้นได้ ? มันยำกที่จะ จัดกำร
และระบบนั้นกหำยไปเช่นกัน โดยน ำทุกอย่ำงไป ด้วย
็
็
ี
ในสถำนกำรณ์เช่นน้ ฉันคิดไม่ออกว่ำจะกลับไปท ำงำนอีกเลย และฉันกใช้เวลำในแต่ละวันอย่ำงไม่ ตำย
QR
ตอนนั้นผม เหลือเพียง 14,700 วอน
103
