Page 105 - ESSAY THAI 02
P. 105
ี
ี
15 ปผ่ำนไป ตั้งแต่นั้น มำ เหตุใด จึงไม่ม เหตุกำรณ์ส ำคัญใดๆ ใน ช่วง 15 ปี ที่ผ่ำนมำ ?
ิ
ี
หำกผลก ำไรล่ำช้ำ สิ่ง เดียวกันน้จะเกดขึ้น อีก ครั้งกับ GOB
็
เมื่อผลก ำไรล่ำช้ำ จ ำนวนคนที่วิพำกษ์วิจำรณ์กเพิ่ม ขึ้น
ก ำไร ชะลอตัว ผู้คนจึง จ้ำง วิศวกรอีกครั้ง
ั
ี
คนแบบน้ดูเหมือนเต็มใจที่จะท ำลำยบริษทเพียงเพื่อท ำ ก ำไร
ฉันเน้นย ้ำว่ำต้องแจ้งให้ทรำบล่วงหน้ำถึงข้อเสียต่อ ธุรกจ ิ
ี
พวกเขำไม่ได้ท ำอย่ำงนั้น และ พวกเขำท ำมันโดยไม่ได้เขยนสัญญำด้วย ซ ้ำ
แล้วลองเอำไปท ำประโยชน์ส่วนตัวดู ครับ
ิ
็
ในขณะเดียวกัน ผู้คนกปรำกฏตัวขึ้นโดยไม่ให้ควำมร่วมมือ และสถำนกำรณ์เดียวกันกับในช่วง GOB ยังคงด ำเนนต่อ ไป
แต่ตรำบใดที่ชีวิตของฉันขึ้นอยูกับ มัน
่
ี
ิ
ตรำบใดที่ชีวิตของฉันด ำเนินต่อไป ธุรกจน้จะเปนเส้นชีวิตของ ฉัน
็
' ฉนจะท าให้ส าเร็จ ! ฉนจะท าให้มันส าเร็จอย่างแนนอน !'
่
ั
ั
ฉันตัดสินใจและอดทนทุกอย่ำง แต่ถ้ำที่บ้ำนไม่ได้ผล ฉันจะไปต่ำง ประเทศ
ได้ ฉันจะกลับประเทศและพยำยำมท ำให้ดีที่สุด
็
ิ
ในขณะเดียวกันช่ำงเทคนคก็อำรมณ์ เสีย ทุกอย่ำงเปนสิ่งที่ดี !
ไม่มีอะไรที่ฉันทนไม่ ได้ ฉันจะทนมันทั้งหมด ! เพื่อวันนั้นแห่งควำมส ำเร็จ !!!
ิ
จนกว่ำฉันจะท ำให้ธุรกจน้ประสบควำมส ำเร็จและให้ผลก ำไรแก่ผู้ที่ซื้อเทคโนโลยีน้ ฉัน จะด ำเนนชีวิตอย่ำงภำคภูมิใจ และพิสูจน์ให้โลก
ิ
ี
ี
เห็นว่ำปรัชญำที่ฉันยึดถือ นั้น ถูก ต้อง นันเปนเหตุผลที่ ฉัน เสี่ยงชีวิตเพื่อให้มำถึงวันน้ ี
็
่
ในหมูพวกเขำกำรโกหกของสำธำรณชน ,,,
่
็
หลำยๆคนบอกว่ำ ประธำนกรรมกำร , ประธำนกรรมกำร แต่ ถ้ำไม่ได้ก ำไรกจะกัดทันที
นันคือสังคมแห่ง น้ ี
่
ดังนั้นจึงกล่ำวกันว่ำแม้แต่พระเจ้ำก็ไม่สำมำรถท ำอะไรเพื่อช่วยผู้คนที่ก ำลังทุกข์ทรมำน ได้
ี
คนที่ล้มไปแล้วครั้งหนึ่งไม่แม้แต่จะลุกขึ้นมำเลย พวกเขำแค่พยำยำมหำข้อแก้ตัว และ กำรได้เห็นอะไรแบบน้ช่ำงน่ำสะเทือนใจ มำก
ี
เลยโยนทุกอย่ำงทิ้งไปและ ไม่ ได้รับควำมช่วยเหลือใดๆ เพรำะในป 2535 ยังไม่มีกฎหมำยสหกรณ์ แต่ สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปตอนน้คือมีสิ่ง
ี
ื
ที่เรียกว่ำพระรำชบัญญัติพ้นฐำนว่ำด้วยสหกรณ์ แล้ว
มีสิ่งที่เรียกว่ำสหกรณ์ ดังนั้น สหกรณ์จึงสำมำรถสร้ำงขึ้นได้ใน
ู
ก็ สำมำรถท ำได้ภำยในระบบกฎหมำย ฉันร้สึกขอบคุณเพียงเท่ำน้ !!!
ี
QR
105
