Page 170 - ESSAY THAI 3rd
P. 170
นอน 3 ช่วโมง
ั
ผม มำท ำงำนตี 5 เพื่อจัด เอกสำร มีประชุมช่วงเช้ำตั้งแต่ 7 โมงเช้ำ บรรยำย ในตอน เช้ำ สอน อีกครั้งในช่วงบ่ำย พบปะ
โปรแกรมเมอร์ และ นักพัฒนำระบบ ตั้งแต่ เย็นจนถึง ดึก
็
็
และเมื่อฉันกลับถึงบ้ำน กเปน เวลำ 12.00 ถึง 1.00 น .
หลังจำกอำบน ้ำและท ำอย่ำงอื่นฉันก หลับ ไป ประมำณ ตี 1.30
็
เวลำ ตื่น นอน คือ 04.30 น .
่
่
็
ตลอดชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยตืนขึ้นมำพร้อมกับเสียงนำฬิกำกริงประตู เลย แม้ว่ำคุณจะตั้งนำฬิกำปลุก ไว้ ที่ 4:30 น. กตำม
ิ
่
่
่
่
ในช่วงเวลำนั้น ฉันเพงตืนกอนทีนำฬิกำปลุกจะ ดัง
่
ชีวิต อยูกับควำมตึงเครียดอย่ำงมำก
่
ชัวโมง ต่อวัน ฉันจึงนอนไม่หลับอยูเสมอ
่
ไม่ เคยเปดโทรศัพท์ทิ้งไว้ขณะขี่รถ
ิ
เพรำะฉันต้องนอนพัก บ้ำง
เมื่อจังหวะของร่ำงกำยพังวันนั้นกล ำบำก มำก
็
ดังนั้นส ำหรับฉัน เวลำที่ฉันเดินทำงโดยรถเปนเวลำอันมีค่ำเพื่อชดเชยกำรนอนที่ฉันขำด ไป
็
ฉันท ำงำนหนัก มำก
ไม่นำนนักก มีสมำชิกใหม่ 30 ถึง 40 คน เข้ำ มำในครอบครัว
็
ึ
( เฉพำะผู้ที่ประสงค์จะไปฝกอบรมที่ออสเตรเลียเท่ำนั้น )
ฉันร้สึกขอบคุณและมีค่ำกับคนเหล่ำนั้น จริงๆ
ู
QR
170
