Page 178 - ESSAY THAI 3rd
P. 178

โสมปาสองราก
                   ่





                                          ้
                                          ื
                ชีวิตที่เต็มไปด้วยควำมรักและควำมเอ้อเฟอของยอซู
                                        ื
                        ี่
                ตลอดเวลำเกยวกับนำยลีอึยซัม
                ฉันจะไม่มีวันลืมพระคุณ นั้น
                ขณะ ที่ฉันก ำลังบรรยำย Lee Eui-sam

                ได้ส่งโสมปำมำให้ฉันสอง รำก
                      ่
                                   ่
                ต่อหน้ำผู้คนมำกมำย เขำได้หยังรำกลึก ถึงประธำนำธบดี คิ ม ชุน บกแห่งแทจอน
                                                  ิ
                รำกฐำนหนึ่ง แก่ CEO Kim Pyung- jun ในเมืองกวำงจู

                                                           ็
                      ี
                นอกจำกน้ เขำยังน ำสิ่งอื่นๆ อีกมำกมำยติดตัวไป ด้วย เพรำะใครๆ กกังวลเรื่องสุขภำพของ ฉัน
                                           ุ
                ฉันคืนให้หมด แล้ว เนองจำกฉันอยูในช่วงร่งโรจน์ ฉันคิด ว่ำ มันโอเคที่จะไม่กนสิ่งเหล่ำ นั้น
                              ื่
                                      ่
                                                                ิ

                เงินมัดจ าค่าเช่ารายเดือน 7 ล้าน วอน



                                      ิ
                ขณะ  ที่ฉันก ำลังจะออกจำกออฟฟศ  หญงชรำคนหนึ่งที่ฉันไม่ร้จักน ำเงินมำห่อด้วยกระดำษสีเหลืองมำให้ฉัน  แล้วพูดว่ำ  '
                                           ิ
                                                         ู
                                                                                ่
                ประธำน อย่ำ ร้สึกกดดันและใช้จ่ำยไป ' 'หลังจำกที่พ่อของเด็กเสียชีวิต ฉันพบ เงิน 7 ล้ำน วอนที่อยูในเงินประกันค่ำเช่ำรำย
                          ู
                           ี
                เดือน และ ตอนน้ฉันแค่ต้องเข้ำบ้ำนพักคนชรำเท่ำนั้น ' เขำบอกว่ำเขำสงสัยว่ำเขำควรให้เงินกับใคร แต่หลังจำกฟงกำรบรรยำย
                                                                                       ั
                ของประธำน เขำกร้สึกประทับใจมำกจนร้องไห้หนักมำกจน ตัดสินใจ มอบ เงินให้ประธำน
                           ็
                            ู
                ฉันปฏิเสธอย่ำง สุภำพ
                ' คุณต้องมีเงินนะคุณยำย ' ฉันจะยอมรับมันหำกคุณมอบให้ฉันตำมควำมประสงค์ของคุณเมื่อคุณจำก ไป ถึงตอนนั้นกใช้ มัน
                                                                                           ็
                หำกยังไม่เพียงพอโปรดติดต่อฉัน ' ชำยชรำเสียชีวิตทั้งน ้ำตำเพรำะกำรปฏิเสธอย่ำงดื้อรั้นของ ฉัน


                เมื่อฉันกลับมำในวันนั้น ฉันคิดถึงแม่อย่ำงสุดซึ้งใน ใจ

                           ื่
                                                                     ู
                                                                 ู
                ฉันท ำงำนหนักเพอเลี้ยงดู เธอ แต่ เมื่อเธอเห็นฉันท ำแต่สิ่งดีๆ เพื่อผู้อื่น ฉัน ไม่ร้ว่ำฉันร้สึกเสียใจกับแม่แค่ ไหน
                แม่ ของฉันในคนน้ ี
                     ่
                แม้กระทังทุกวันน้ ฉันยังเห็นได้ว่ำเขำเสียใจที่เขำไม่สำมำรถให้อะไรฉันได้เลยสัก อย่ำง
                           ี




     QR




                                                     178
   173   174   175   176   177   178   179   180   181   182   183