Page 180 - ESSAY THAI 3rd
P. 180
1 ล้านวอน ทั้งน ้าตา
วันหนึ่ง ฉันก ำลังนังรถไฟจำกปูซำน และก่อนที่จะมีใครลง
่
่
่
“ ใช่ ไม่ใช่ประธำน ?” นันไม่ใช่สิ่งที่คุณก ำลังท ำอยู เหรอ?
ื
" คุณคือใคร ?" ฉันพูดว่ำ “ ฉันเปนผู้ถอหุ้นในปูซำน ”
็
ู
“ ควำมปรำรถนำของฉันคือกำรจับมือคุณประธำน ” รอ สักคร่ !"
็
จำกนั้นเขำกเข้ำไปในห้องน ้ำและออกมำพร้อมกับซองจดหมำยสี ขำว
่
แล้วฉันกถอมันไว้ในมือจนกระทังรถ ออก
็
ื
“ ท่ำนประธำน เอำ ล่ะ !” ฉันออกไปโดยไม่มีโอกำสปฏิเสธด้วย ซ ้ำ
็
็
ู
ฉันแกล้งท ำเปนร้แต่บอกไม่ได้ว่ำประธำนไม่ร้ ว่ำ แต่ เธอชื่อ อะไรล่ะ ? ฉันท ำไม่ได้กเลยส่งมันไปแบบ ส่งเดช
ู
๋
ฉันแค่ใส่ซองเงินในมือลงในกระเปำ กำงเกง
หลังจำกกนกมบับง่ำยๆ ฉันกหยิบซองจดหมำยออกมำจำกกระเปำเพื่อจ่ำยค่ำคิมบั บ
๋
ิ
ิ
็
็
ี
ิ
เมื่อฉันเปดซองจดหมำย มันแทบจะพูดว่ำ ' ขอบคุณครับท่ำนประธำน ' เปนภำษำเกำหลี มัน ถูกเขยน ขึ้น
และเมื่อฉันดูเงินที่เขำให้ฉัน มี เช็ค จ ำนวน 1 ล้ำน วอน
ฉันคิดว่ำฉันต้องใส่ เงิน 10,000 ถึง 20,000 วอน
อำจเปนเพรำะฉันได้ยินข่ำวลือว่ำฉันไม่ได้รับค่ำตอบแทนอะไร เลย
็
่
ดูเหมือนว่ำเขำเพิ่งจะวิ่งหน ไป มันอบอุนหัวใจของฉัน จริงๆ
ี
ฉัน ไม่ได้รับของขวัญจำกใครในขณะที่ท ำ ธุรกจ GOB ฉันคืนทุกอย่ำง แล้ว
ิ
ู
็
ใครกตำมใน ครอบครัว GOB จะร้ เรื่อง น้ ี
ี
็
1 ล้ำน วอน น้ เปนเงินแรกที่ฉันได้ รับ
บำงคนติดตำมฉันเหมือนพ่อของพวกเขำเอง บำง คนติดตำมฉันเหมือนศำสนำ
ตำม มำ
เพรำะควำมศรัทธำของคนเหล่ำนั้น ฉันอำจจะทนมำได้จนถึงตอน น้ ี
QR
180
