Page 196 - ESSAY THAI 3rd
P. 196
เช่นเดียวกัน ,
ู
ี
่
ี
ฉันอำจจะไม่มีอยูในโลกน้ แต่สักวันหนึ่ง สหพันธ์ครกฬำโลกจะถูกสถำปนำขึ้นเพรำะฉัน
เพรำะผมท ำ มัน
่
ี
็
ู
ิ
ผู้ชื่นชอบกฬำทัวโลกต่ำงร้สึกตื่นเต้น แม้ว่ำจะไม่ใช่ ฟุตบอล โลก หรือ โอลิมปก กตำม
ฉันได้รับกำรรับรองจำกสหพันธ์ผู้สอนกฬำ โลก
ี
ี
นอกจำกน้ ในกำรแข่งขันที่เล่นกีฬำตลอดทั้งป คุณต้องมำที่เกำหลีเพื่อเข้ำร่วมกำรแข่งขันกีฬำ และ ฉัน คิดว่ำกำรให้กำร
ี
ั
สนับสนุนจำกเกำหลีจะไม่มีปญหำ
ไม่ได้ท ำโดยค ำนึงถึงสิ่งนั้น แต่ ฉัน วิ่งมำ 30 ปี เพื่อท ำให้ฝนนั้นเปน จริง
ั
็
ไปในที่ที่ไม่มีใครร้ ท ำในสิ่งที่ไม่มีใครเข้ำใจ ถูก เข้ำใจผด และทรมำน แต่เมอคิดเช่นน้แล้ว ลูกหลำนของเรำจะสร้ำงรำยได้ด้ำน
ื่
ู
ิ
ี
ี
ุ
ู
ี
กำรท่องเที่ยวเชิงกฬำได้มำกน้อยเพียงใด หำกพวกเขำร้ ว่ำ ฉันคือฉันหลังจำกฉันจำกไป ? เมื่อนึกถึงสิ่งน้ คน ร่นต่อไป เพื่อ
ี
็
ึ
ี
จุดประสงค์น้ ฉันจึง ขัดและขัดเงำ ศูนย์ฝกอบรม 120,000 พยองแห่ง น้ เมื่อใดกตำมที่ฉันมีเวลำ ฉันจะแช่เท้ำในล ำธำรและ
เดินคนเดียวผ่ำนหุบเขำร้ำง โดย จินตนำกำรว่ำหลำยประเทศในอนำคตจะมำที่นี่เพื่อรับกำรฝก อบรม
ึ
ี่
น คือหนทำงที่จะกอบกู้สำธำรณรัฐเกำหลีในที่สุด
แม้ว่ำจะไม่มีทรัพยำกรธรรมชำติในเกำหลี
็
ฤดูใบไม้ผลิ ฤดู ร้อน ฤดู ใบไม้ร่วง และ ฤดูหนำว เปน ทรัพยำกรทำงธรรมชำติ
เส้นทำงเดินเรือ ทำงทะเลที่ล้อมรอบด้วยทะเลทั้งสำมด้ำน ถอ เปนทรัพยำกรธรรมชำติ
ื
็
นอกจำกน้ มรดกทำงวัฒนธรรมของเรำซึ่งมีมำประมำณครึ่งสหัสวรรษกเปนทรัพย์สินของเรำ ด้วย
็
ี
็
็
มิตรภำพ เปนทรัพย์สินของเรำ และ เรำ ไม่เคยรกรำนประเทศของผู้อื่นเลยสัก ครั้ง
ุ
ในฐำนะคนโสด เรำใช้ชีวิตด้วยวัฒนธรรม สไตล์ และควำมรักต่อเพื่อนบ้ำน นคือทรัพย์สินทำงวัฒนธรรมของ เรำ
ี่
ิ
ด้วยวิธน้ สวยงำมขึ้นอีกนด มหัศจรรย์มำกขึ้นอีก หน่อย
ี
ี
แนวคิดกคือกำรส่งเสริมเกำหลีเช่นน้ ี
็
เหตุผลที่ ฉัน สร้ำง 120,000 พยอง ของ Hoengseong
ี
หลังจำกท ำสิ่งน้แล้ว ฉันกไปคนเดียวและดื่มกำแฟอย่ำงมีควำม สุข
็
นั้น ในขณะที่ดื่มเครื่องดื่มสักแก้วผ่ำนไปอย่ำงรวดเร็วรำวกับแสงแฟลช
QR
196
