Page 198 - ESSAY THAI 3rd
P. 198
็
ื
็
ี่
แต่ในเกำหลี เรำทุกคนต่ำงกมีเช้อชำติ เดียวกัน เรำสำมำรถพูดคุยด้วยใจเดียวและควำมคิดเดียว และ แน่นอนว่ำ นเปนเรื่อง
่
ี่
จริงในหลำยประเทศ รวมถึงญปุน ด้วย แต่ เพื่อควำมสะดวก ฉันจะพูดถึงเกำหลีที่น เท่ำนั้น แล้วถ้ำเรำสำมำรถสื่อสำร เข้ำใจ
ี่
็
ี
กัน และ มีเงื่อนไขในกำรท ำงำนร่วมกัน ถ้ำ เรำใช้สิ่ง น้ เปนทรัพย์สินเดียว ถ้ำ เรำจัดประชุมร่วมกัน รวบรวมพลังร่วมกัน และ
็
ท ำงำนร่วมกัน เรำกจะเปนที่หนึ่งของโลกได้ ไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ ท ำ หนึ่งในนั้นคือฉันวำงเดิมพันกับศูนย์ฝกแห่ง น้ ี
ึ
็
มัน ไม่ง่ำยเลยที่จะสร้ำงและบริจำค ที่ดิน 120,000 พยอง อย่ำงไรกตำม โดยกำรบริจำคสิ่งน้ ฉันคิดว่ำถ้ำฉันสำมำรถท ำได้ สัก
็
ี
ี
ี
ี
วันหนึ่ง 100 หรือ 200 ปต่อจำกน้ คนที่เล่นกฬำ จะต้องไปที่ Korea World Sports Leaders' Asso
่
็
่
ี
่
ี
ู
ciation แม้ว่ำพวกเขำจะ ไม่ร้ กตำม ที่อื่น ฉัน ก็คิดว่ำสิ่งน้จะน ำควำมมังคังมหำศำลมำสู เกำหลี ฉันจึงคิดว่ำกฬำเปน
็
อุตสำหกรรมแรกใน เกำหลี ค ำว่ำ 'อุตสำหกรรมกฬำ' ถูก ใช้มำตั้งแต่ ปี 1992 ฉันถูกปฏิบัติเหมือนคน บ้ำ กีฬำเปน
็
ี
็
อุตสำหกรรมประเภทใด ? ฉันบอกว่ำมันคงจะถึงเวลำที่ดำวดวงหนึ่งจะใหญ่กว่ำบริษท เดียว ฉันถูกประเมินว่ำเปนคน โง่ กำร
ั
ิ
ได้รับเหรียญรำงวัลในโอลิมปก ไม่ใช่ เรื่อง ดี นัก มีกำรประกำศว่ำผลของเหรียญรำงวัลเพียงเหรียญเดียวนั้นช่ำงน่ำอัศจรรย์
จริงๆ
QR
198
